يوميات حماة الحلقة 17
مرت ايام واسبوع والتانى وانا كل ماييجى قلبى يحن لابنى عقلى يرجعنى
تانى لقرارى بتخيير احمد...وطبعا فرضت رأيى ده على يوسف واسماء وده
مخدش منى مجهود لانهم اتضايقوا من ندى وغلطاتها الكتير اللى مبتخلصش
ووقفوا قصاد احمد لما حاول يكلمهم...وفعلا اتصل بيه احمد بعد اسبوعين وقال لى
"متزعليش ياماما انا مقدرش استغنى عنك ابدا وخلاص انا طلقت ندى"
"يابنى انا مش بظلمها بس هى فعلا متنفعكش"
"ايوه معاكى حق وكان المفروض من اول ماغلطت انى معديلهاش حاجة...
كفاية الخسارة اللى خسرتها دى"
"معلش فى داهية الفلوس المهم ان واحدة زى دى متبقاش على ذمتك"
"فاكرة ياماما يوم مشكلة القايمة"
"اه لما جت هنا صالحتك"
"اللى زعلنى مكنش القايمة بس"
"ليه كان فيه ايه تانى"
"يومها لما ابوها قال ع القايمة وانا رفضت لقيتها قالت تلاقيك خايف
من امك المفترية"
"انا مفترية بنت 60..."
"خلاص بقى ياماما انا بحكيلك علشان مخنوق مش علشان ازعلك...بس
مكدبش عليكى انا زعلان على الفلوس اللى صرفتها والشبكة والمؤخر اللى
هتاخده...بس علشان انا اللى طلقتها مش هقدر اطالبها بحاجة"
"فداك يانور عينى ...انا هدفع المؤخر من معايا وولا تزعل نفسك"
"ربنا يخليكى ياامى"
بدات حالة اسماء تتحسن والدكتور قالها ان بعد فك الجبس هتعمل علاج طبيعى
شهر كمان وهترجع زى الاول واحسن
طول الفترة دى وانا مستخسرة فى البت دى الشبكة والمؤخر واللاب توب اللى
لسه بشوكه...قعدت افكر وافكر لحد ماوصلت لفكرة وقلت اجربها ياتصيب ياتخيب
وانا ونصيبى...لما قابلت سناء فى الشغل قلتلها"بصى ياسناء احنا مش مسامحين
فى الحاجة اللى خدتها بنت اختك"
"بس ده حقها انتوا اللى سايبين"
"طيب بصى انا كان ممكن ابلغ عنها واتهمها بالسرقة من بيتى وطبعا ممكن اقول
انها اخدت فلوس ودهب...وعلى ماتثبت برائتها تكون اتبهدلت فى الاقسام
وسمعتها بقت فى الارض"
طبعا سناء بان عليها الرعب والفزع وقالت لى
"طيب طلباتك ايه وانا ابلغهم"
"انا مش هظلمها هنقسم الشبكة والمؤخر...وطبعا ترجع اللى
سرقته ده بره الكلام"
طبعا تانى يوم جابت لى الرد وانهم موافقين وفرحت جدا لانها
مكنتش تستاهل
بعد مااسماء خلصت العلاج الطبيعى قالت انها عايزة تشتغل ودورنا لها على
شغل مناسب وفعلا اشتغلت فى شركة سياحة كبيرة وكانت مرتاحة فى
شغلها ومرتبها كمان كان كويس...واحمد كان بيطمنى عليه دايما ومبسوط
ان مفيش مشاكل.
كلمنى احمد وقاللى ان اجازته كمان شهرين وكده خلاص هيرجع ويستقرهنا
واسماء اتعرفت على زميلتها فى الشغل رانيا وكانت بنت كويسة اوى وكانوا
منشغلين بينزلوا مع بعض كتير لان رانيا كانت قربت تتجوز...واسماء مكنتش
بتسيبها خالص لحد ماجه يوم الفرح...وقفت معاها وكانت سعيدة جدا لصاحبتها..
.وعدوا الشهرين واحمد رجع بالسلامة...ورجع لشغله ومرت حياتنا طبيعية
فى يوم لقيت نادية بتتصل بيه وكان بقالها فترة طويلة مكلمتنيش
"نادية ازيك وحشتينى"
"ازيك انتى ياايمان انتى كمان وحشتينى اوووووى"
"وازى هشام وناجى"
"الحمد لله كويسين...محتاجة اقعد معاكى"
"وانا والله عايزة احكيلك على حاجات كتير حصلت فى السنة اللى فاتت دى"
"متقلقيش انا جاية وهقعد على طوووووول"
"بجد فرحتينى والله بس ايه القرار المفاجئ ده"
"يمكن مفاجئ ليكى انما انا بفكر فيه من سنين"
"ليه خير ايه اللى حصل علشان ترجعى بعد مااستقريتى ال30 سنة
اللى فاتوا فى امريكا"
"لما ارجع هحكيلك كل حاجة..بس معلش قولى ليوسف يشوف لى شقة
كويسة وفى منطقة راقية وتكون جاهزة ع التسليم على طول...اول ماتقولولى
لقيتوها هحجز وارجع "
"لوحدك؟؟؟؟"
"لا هشام معايا"
"وناجى؟؟؟هو حصل حاجة بينكم"
"لا محصلش ...كل التفاصيل لما اشوفك...بس والنبى فى اسرع وقت"
"حاضر يانادية من عينيه"
يااااااااااااااه نادية اخيرا هترجع...نادية بنت خالتى واختى...اللى من يوم
مااتولدنا ماافترقناش عن بعض...غير لما اتجوزت ناجى وسافروا امريكا...
ومن يومها وانا مش بشوفها غير كل كام سنة والمكالمات كل فترة...
انا فعلا محتاجة وجودها جنبى...بس ياترى هترجع ليه؟؟وايه اللى
مخليها مستعجلة كده؟؟