يوميات حماة الحلقة 25
لما سمعت كلمتها حسيت ان الدم هيضرب فى دماغى و100 فكرة
بفكر فيها فى الثانية الواحدة...ازاى عملت كده وامتى وفين؟؟؟ طيب هتصرف
ازاى؟؟؟ اضربها اموتها ؟؟؟ اموت انا من حسرتى...ابوها لما يعرف هيجراله ايه؟؟
اخوها ممكن يعمل ايه؟؟؟ لالالا مش لازم يعرفوا...مهما كانوا مضمنش رد فعلهم...
مش لازم يعرفوا خالص...مش لازم ابدااااا
حسيت انى مشلولة التفكير مش عارفة انا كنت بعمل ايه ولا كنت ماسكة
ايه؟؟؟مش شايفة البوتاجاز من التلاجة... خرجت من المطبخ وانا مش قادرة
اتكلم ولا كلمة ومش قادرة ابص فى وشها...اعمل ايه ياربى؟؟ جريت ورايا حاولت
تكلمنى...مشيت وقفلت اوضتى عليه وكتمت دموعى وبقول لنفسى فكرى
فى اللى جاى مش اللى حصل.
لما جه يوسف واحمد لاحظوا عليه التغيير قلت انى تعبانة بس من شغل البيت
واتصرفت كأن شئ لم يكن
وبالليل لما نزلوا دخلتلها
"انتى فى الكام"
"فى نص التانى"
"لسه عايز يتجوزك ولا طلع ندل"
"لسه بس والنبى متزعلى منى...يمكن لو كنتى وافقتى من الاول مكنش
حصل حاجة وعلشان تطمنى اكتر انا معملتش حاجة حرام"
"انتى بتستهبلى...يعنى ايه اومال حلال"
"احنا اتجوزنا عرفى"
اديتها قلم على وشها"خرج بدون تفكير"
"عذر اقبح من ذنب وانا مش راضية عنك...ابقى خليه ينفعك... انا هتمملك
الجوازة بس اوعى تيجى تقوليلى فى يوم عايزة اتطلق... اشربيه بقى..
واوعى ابوكى واخوكى يعرفوا حاجة ليموتوكى"
مشيت وسيبتها...ولما جه يوسف
"يوسف انا فكرت فى حكاية اسماء وبقول نتمم الجوازة وخلاص"
"وايه اللى غيرك بسرعة كده"
"لا بسرعة ولا حاجة هفضل لحد امتى فارضة رايي عند وخلاص...طالما
عايزاه خلاص اهو تتجوز ونفرح بيها"
"بس انتى شكلك مش فرحانة ولا حاجة"
"انا مش بحب اشرف ومكنتش اتمنى انها تتجوزه بس يمكن حبهم اقوى مننا"
"خلاص على خيرة الله...بس لما ييجى ونتفق هنعمل ايه والترتيبات وكده"
"انا عايزة اجوزها واطمن عليها قبل مانسافر..محدش ضامن الموت من الحياة
نبقى سترنا البنت اللى حيلتنا...وبعدين كمان انت ناسى ان امه لسه ميتة
قريب يبقى لا هنعمل فرح ولا زيطة"
"طيب خلاص بس يجيب عفش جديد ولا هتدخل على عفش امه"
"لا اكيد هيجيب جديد طبعا...هخليها تحدد معاه معاد وييجى بس ماتدققش معاه"
"حاضر"
لما حددت المعاد وجه انا مكنتش طايقاه وطبعا ولا جاب شبكة ولا رجع الفلوس
اللى عليه وكل ده وانا ساكتة على مضض ومش عارفة انطق ماهو لاوى
دراعى ببنتى...وبالعافية لما قال هيجيب اوضة نوم وداخلى فى سكة انا
معاييش فلوس انا مزنوق انا ارزاقى وكل ده وانا مش قادرة اعترض وكل
ماييجى يوسف يعترض.. ادخل له من مدخل عايزين نطمن عليها قبل مانسافر
وطبعا انا وجع القلب مش سايبنى لما احمد عرف اننا بنتمم الجوازة المنيلة
دى قال ان هو كمان عايز يخطب مى... قلتله كل ده كوم ولا المطلقة بتاعة
النت دى كوم تانى...لا يمكن ابدااااا
ودخلت فى دوامة فرش البيت وفى خلال اسبوعين كانت كل حاجة جاهزة
وكتبنا الكتاب ووصلتها البيت وانا بتعامل قدام الناس بكل طبيعية كأى ام
بتجوز بنتها الوحيدة...بس كل الناس ملاحظة عليه انى مش فرحانة وكنت
بتحجج للناس انى زعلانة علشان كان نفسى اعمل لبنتى فرح كبير بس
ظروف وفاة ام العريس مسمحتش انى اعمل فرح
لما وصلتها البيت مكنتش عايزة اطلع معاها... لقيتها مصممة انها عايزانى 5
دقايق بس وانزل بسرعة
طلعت معاها ويوسف واحمد بيستنونى تحت.. ولما دخلت البيت خدتنى اوضتها
وقفلت انا وهى بس ولقيتها جابت مصحف
"ماما...والله العظيم انا لسه بنت ولا اتجوزت عرفى ولا حامل ولا حاجة
من دى...انا حبيت اضغط عليكى علشان توافقى...والنبى ماتزعلى
منى وارضى عنى"
اترمت فى حضنى وقعدت تعيط وانا بقيت مش عارفة افرح ولا اشتمها ولا
امشى واسيبها...لقيت نفسى باخدها فى حضنى وبعيط معاها
وبعدين سألتها
"ازاى قدرتى تعملى فيه كده... وتفكيرك ازاى هداكى لفكرة شيطانية
كده... انتى كان ممكن تشلينى فيها "
"سامحينى ياماما...ارجوكى متغضبيش عليه"
"انا متأكدة انها كانت فكرة الشيطان اللى انتى اتجوزتيه ده"
لقيتها بتبوس ايدى وبتعيط... قلبى وجعنى على حال بنتى العروسة الحزينة
وعلى الحياة اللى داخلة عليها... اللى متطمنش ابدااااا.