منتديات العاشق ~ عشقا بلا حدود - عرض مشاركة واحدة

#**179** 01-18-2015, 10:19 PM

يوميات حماة الحلقة 29

مصدقتش اللى سمعته من الضابط وصرخت
"ابنى ...ابنى ميعملش كده"
واسماء تعيط وانا مش عارفة هى بتعيط على جوزها ولا اخوها ولا من الالم
اللى هى فيه ... ونادية واقفة ماسكة اسماء ومذهولة وانا مش عارفة
اجرى ورا ابنى اللى مش عارفة هو ظالم ولا مظلوم ولا اشوف بنتى اللى
عمالة تنزف وبدات تفقد وعيها ... كل ده بيمر بسرعة واخدوا احمد وانا بصرخ
ولقيت يوسف طالع ع السلم مذهول لانه مش متخيل اللى بيحصل ده ...
ولقيت نفسى بتخنق ومش عارفة اتحرك ولا اتنفس وكل اللى قلته ليوسف
"متسيبش احمد"

ومقدرتش انطق بعدها بس شفت اسماء وقعت من نادية وانا بتخنق ونفسى
رايح خالص ... ونادية مش عارفة تتصرف لوحدها
دقايق وكان الجيران اتصلوا بالاسعاف اللى اخدنى انا واسماء فى وقت واحد
لما دخلنا المستشفى دخلونى العناية المركزة وعرفت انى جالى ازمة
قلبية ولقيت نفسى لوحدى ... عايزة اطمن على اسماء مش عارفة ومش
قادرة اتكلم وانا محطوط لى التنفس الصناعى
بعد شوية لقيت نادية جاية... وعنيها كلها دموع ... خفت .. لا ...اترعبت ...بنتى...
ولقيت الاجهزة حواليه بقت تعمل صوت عالى والممرضة جت تجرى على
الصوت... وشيلت الاكسجين اللى على وشى وقلت نادية

"بنتى... بنتى ... ماتت؟؟"
"بعد الشر اعوذبالله .... ليه بتقولى كده... هى فى العمليات وانا
جيت اطمن عليكى"
"متكدبيش عليه وقعدت اعيط"
الممرضة "يامدام ماينفعش الانفعال ده... انتى عندك ازمة قلبية والانفعال
خطر على حياتك"
نادية"والله ماحصل حاجة هى فى العمليات وانا قلت اطلع اطمن عليكى
وانزل لها تانى"
"طيب واحمد"
"معرفش حاجة لسه انا اتلبخت بيكوا... انا هكلم هشام يروح لهم"

الممرضة حطت لى التنفس الصناعى تانى وطلبت من نادية الخروج وقالتلى
بلاش انفعال ومشيوا وسابونى
انفعال ايه انا خايفة على ولادى ...وبقينا بالليل تقريبا اتحطلى منوم فى المحاليل
اول ماصحيت لقيت يوسف جنبى
"طمنى يايوسف... احمد فين"

رد بدموعه"ادعيله احمد محبوس لحد ما التحقيقات تخلص لان البواب اكتشف
الجثة بعد احمد ما مشى ب10 دقايق بالضبط وطبعا الجيران حكوا عن الخناقة
ولما طردكوا ولما البواب قال ان احمد جه وسأل عليه كان هو المتهم الوحيد"
"واسماء"
"اسماء كويسة انا كنت عندها من شوية طبعا اجهضت وحالتها بتتحسن
والدكتور قال انها ممكن تخرج بكرة ... وعايز اقولك ان احمد قاللى اتصل
بمى وهى ماسابتناش خالص وقالت لى على احسن محامى جنايات وراحت
له جابته وجت معايا هنا شافتك ونزلت لاسماء وبعدين مشيت وقالت راجعة تانى "

"انا كنت ظالماها يايوسف صح"
"ايوه... البنت كويسة واحمد له حق يتمسك بيها"
"بس انا خايفة على احمد اوى ...معقول يكون عمل كده"
"لالالا متقوليش كده انا متأكد ان ابنى برئ"
"ومنين متأكد كده... احنا منعرفش استفذه بإيه الزفت ده"

"احمد منهار وبيأكد انه مظلوم وانا مصدقه"
"يارب الحقيقة تظهر ... يارب طمنى على ولادى"
تانى يوم فعلا اسماء طلعت شافتنى وروحت ع البيت ونادية قالتلى انها مش
هتسيبها غير لما تبقى كويسة.. ومى كانت بتجيلى المستشفى كل يوم
رغم انى مشفتهاش قبل كده غير مرة واحدة الا انها كانت بتتعامل وكانها
تعرفنا من زمان ... انا حبيتها فعلا له حق احمد يحبها ويتمسك بيها... خرجت
من المستشفى بعد اسبوع وكل يوم يوسف عند المحامى واسماء منطوية
لوحدها مش بتاكل ولا عايزة تشوف حد ولا تكلم حد وكل مااكلمها واحاول
اعرف مالها تقوللى انها السبب فى كل اللى بيحصل ده وبرضه مى كانت بتكلمنى
كل يوم وتحاول تطمنى وقالت لى انها هتخلينى اشوف احمد وفعلا جابتلى
تصريح بزيارته واكدلى انه مظلوم ومعملش حاجة... وانا قلت له ان اول ماتظهر
برائته هخطب له مى على طول ...وحسيت بفرحتهم الاتنين

والايام بتعدى وانا املى ان برائته تظهر بيقل لانى رغم احساسى ببرائته
الا ان كل الادلة ضده
وفى يوم لقيت مى بتقوللى ان تقرير المعمل الجنائى اثبت وجود بصمة
مجهولة جوه الشقة و خرج احمد ورجع بس كانت التحقيقات لسه شغالة..
. وقلت لمى لو اهلها موافقين انا هكون عندهم فى الميعاد اللى يحددوه
ولو يحبوا يستنوا لما القضية تخلص انا تحت امرهم ...

ووافقوا ان تتم الخطوبة واسماء مستمرة فى انطوائها لحد مااضطريت اوديها
لدكتور نفسى وقال ان عندها اكتئاب وشعور بالذنب مخليها مش عايزة
تتعامل معانا وكتب لها مضادات للاكتئاب وقلنا يمكن اتمام خطوبة احمد يخرجها
شوية من اللى هى فيه ... وعملنا خطوبة بسيطة وجبنا لمى احسن شبكة
واهلها كانوا فرحانين بينا جدا وانا كنت فرحانة انى كفرت عن ظلمى ليهم
وكنت مستنية فرحتنا تكمل ببراءة احمد

واتجمعنا كلنا اسرة مى واحنا ونادية بس هشام ومراته وبنته كانوا فى
اسكندرية فمحضروش معانا وكان يوم جميل... بس انتهى بكارثة