مدونة قصص دينا عماد

يوميات حماة الحلقة 21

استغربت انى محسيتش بحاجة من اللى حصلت لى امبارح ورجعت
افتكرت كلام احمد ...ياااااااه الواد ده ماله ولا الاطفال واى حد ممكن
يضحك عليه...لقيت يوسف ونادية جايين وقلقانين لاحسن اكون لسه مفوقتش...
ولما شافونى فرحوا وشكروا ربنا انى اتحسنت وراح يوسف يسأل الدكتور..
.ورجع فرحان وقاللى ان الدكتور قال له انى ممكن اروح بالليل وفضلت نادية
قاعدة معايا طول النهار وكل شوية يجيلها تليفون وتخرج تتكلم بره...والمغرب
لقيت يوسف هو واحمد واسماء جايين والعيال كانوا فعلا قلقانين عليه واحمد
شكله مكسوف من نفسه ولما قلت له

"خلاص هتصرف نظر عن موضوع امبارح"
رد يوسف "مش وقته الدكتور قال لازم تبعدى عن اى انفعال"
طلعت من المستشفى وعرفت انه كان مجرد انهيار عصبى بسيط
وركبنا كلنا مع بعض بس لقيت يوسف ماشى فى طريق غير طريق البيت
"ايه ده يايوسف...انت رايح فى حتة الاول"
"اه رايحين مشوار بسيط"
بس لقيت اننا بعدنا جدا وفى طريق المطار
"يايوسف انت رايح فين"

"مفيش انا قلت اخدك ونروح اسبوع شرم الشيخ بعيد عن العيال الوحشين
اللى تاعبينك دول"
احمد واسماء"كده يابابا احنا تاعبينها برضه...قول ان انت اللى عايز تاخدها مننا"
يوسف"ايوه انتوا ياما اخدتوها منى سيبونى بقى اخدها منكم شوية"
كانت المفاجأة كبيرة خلتنى ساكتة خالص ومش عارفة اتكلم ووصلونا المطار...
اتفاجئت ان يوسف لما عرف انى هخرج من المستشفى راح حجز تذكرتين
شرم الشيخ وقال لاسماء تحضر لى شنطة هدوم وحطها فى العربية
ومشفتهاش غير لما وصلنا المطار

لما وصلنا سلموا علينا واتجهنا لركوب الطيارة...واحنا طالعين
على سلم الطيارة
"ايمان...هاتى ايدك فى ايدى واعتبرى اننا لسه عرسان ولسه
مخلفناش ولاد ال...دول"
اديته ايدى وضحكت"لالالالالالا متشتمش ولادى حبايبى"
"حبايبك...انا بس اللى حبيبك لمدة اسبوع من غير عوازل"
مكنتش قادرة اتخيل السعادة اللى انا فيها مش علشان الفسحة ولا
السفر ولا انى هبعد عن مشاكل العيال كل اللى كان مفرحنى انى
حسيت انى لسه شابة فى العشرين من الحب والدلع مش قربت
ع الستين...وبعدين افتكرت العيال
"طيب هما هيعيشوا ازاى من غيرنا مين هيأكلهم ويشوف طلباتهم"
"بقولك ايه هما مش عايزين يتجوزوا؟؟خليهم يشربوا بقى"

وضحكنا ووصلنا الفندق وحسيت بسعادة كبيرة مش شايلة هم حاجة
ابدااااا الاكل بييجى لحد عندى لو مش عايزة انزل...بصحى على احلى
منظر فى الدنيا..البحر..جوزى حبيبى جنبى وكل كلامه ليه احلى كلام...
وولادى بيتصلوا بيه يطمنونى عليهم ويطمنوا عليه بس من غير اى مشاكل...
وخلص الاسبوع وكأنه ساعة...ورجعت تانى البيت
اول يوم وصلت فيه اسماء قالتلى
"ماما مش اشرف ييجى بقى علشان نقرا الفاتحة"
"طيب ياحبيبتى حددى كمان كام يوم بس علشان نستعد"

وفعلا حددنا قراية الفاتحة وجاب لها اسورة مع الدبلة وقال نخلى الشبكة
وكتب الكتاب والفرح كله مع بعض كمان كام شهر لما يجهز الشقة.
وبدأت فى تحضير جهاز اسماء والحمدلله انى عاملة حسابى فى فلوس
جهازها وكنا كل يوم بعد مابتيجى من شغلها ننزل نجيب فى حاجات ولحد
ماحسيت ان البت عدمت خالص وبقت على طول وشها اصفر ودبلانة فقلت
لها تسيب الشغل رفضت بشدة ومرضيتش ابدا وقالت مش هسيب شغلى
خالص حتى بعد الجواز فسيبتها بحريتها طالما مبسوطة كده

وفى عز ماانا مشغولة بجهاز اسماء لقيت نادية فى يوم بتقوللى عايزانى
انا ويوسف نروح معاها تخطب لهشام ...ففرحت له جدا وقلتلها اننا طبعا
هنروح معاها لان هشام زى احمد واسماء وروحنا وخطبناله بنت زى
القمر وآية فى الجمال والاخلاق وعيلتها كبيرة ويبقوا جيرانهم فى نفس العمارة.
من يوم ماخرجت من المستشفى وانا واحمد مفتحناش موضوع اللى بيحبها
ده خالص كل واحد مننا بيتجاهل الموضوع
وف يوم سألته مباشرة

"احمد انت لسه على علاقة بالست دى"
"بصى ياماما وانتى بتقولى الست دى محسسانى انها واحدة اكبر منى
مع انها قد اسماء يعنى اصغر منى ب5سنين...ثانيا متقلقيش انا مش هعمل
حاجة انتى مش راضية عنها"
"ربنا يكرمك ياحبيبى"
"بس فى نفس الوقت مش هسيبها ومش هتجوز غيرها"
"غور من وشى ياابن المجنوووووووووووونة"