مدونة قصص دينا عماد

يوميات حماة الجزء التانى الحلقة 30

الحلقة 30
احمد وهو بيكلم مى لقيته بيزعق
"مفيش بيات النهاردة يامى واسمعى الكلام متخلينيش امنعك خالص ...

بقولك ايه ياتكلمينى وانتى جاهزة بالليل ياتخليكى عندك خالص"
وقفل معاها... انا استغربت هى مش عايزانى ولا هو اللى انفعل لوحده
"مالك يااحمد"
"مفيش ياماما"
"هى مراتك مش عايزانى ولا ايه"
"انتى عارفة مى ياماما بتحبك ازاى وانتى بره الموضوع خالص"
"طيب فى ايه"
"بتقولى عايزة ابات عند ماما قلتلها لا"
"مش كنت تفهم منها بس فى ايه"
"ماما انا لازم ارجع الشغل بسرعة... اطلعى انتى وانا هكلم

اسماء وانا راجع الشغل"
كنا وصلنا عند البيت ...نزلت... وبعد ماقفلت الباب...نادى عليا
"اجهزى الساعة 11ونص بالليل هعدى عليكى"



اسماء مع وليد فى العربية لسه بتعيط بصمت
رن موبايلها"الو... ايه يااحمد... بجد؟؟ يعنى كنت مع ماما... طيب الحمدلله...

انا كنت متضايقة اوى... خلاص ماشى...مع السلامة"
بص لها وليد"خير مامتك كويسة"
"الحمدلله كان فيه مشكلة بيننا وبينها واتحلت"
"يعنى اللى كان موصلك ده ..."
"ده اخويا"
فرح وليد... رغم انه عارف انه مش من حقه يسألها ولا يفرح ولا يزعل
قالت له يوصلها عند ايمان... وصلها وراحت هناك



انا طلعت بعد مااحمد وصلنى...ولما وصلت عند باب شقتى
اتفاجئت بعزت بيخبط
"عزت؟؟"
"ايوه... كنتى فين اتخضيت عليكى لما اتصلت ع البيت ومردتيش"
"روحت لاحمد اصالحه"
"يعنى ف لحظة كده تسيبينى وتختارى ولادك"
"انا مقدرش اسيب ولادى وابعد عنهم"
"مش بقولك سيبيهم بس هما ولادنا فين ... يوم موت يوسف حد فيهم قعد

معاكى ... من يوم مامات حد فيهم اهتم بيكى عملتى ايه روحتى فين

تعبتى امتى ومين جابلك علاج"
انا ساكتة مش لاقية كلام ارد عليه... كلامه كله صح
سمعت صوت حد طالع... واحنا واقفين كده ع السلم
فتحت الباب...
"اتفضل نتكلم جوه"

دخلنا انا وعزت وقعدنا نكمل كلامنا
"مينفعش كده ياايمان لو ولادك صغيرين ومحتاجينلك وانتى اختارتيهم كنت

هبعد واقول معاكى حق انما دول كبار وكل واحد فى بيته وسايبينك لوحدك"
"احمد هياخدنى اقعد عنده"
"ماشى هياخدك يوم اتنين اسبوع..شهر؟"
"معرفش متكلمناش "
"هترتاحى مع مرات ابنك؟؟ هترتاحى بره بيتك؟؟ مفكرتيش انك هتكررى

حكاية الحاجة روحية"
"فيه اختلاف الحاجة روحية مكنش لها بيت انما انا ليا بيتى"
"خلاص ياايمان... مش هضغط عليكى..انتى ..."
ورن جرس الباب ... قمت افتح... لقيت اسماء
"تعالى يااسماء"
"احمد كلم..."

وقطعت كلامها اول ما شافت عزت... بعد ماكانت مبتسمة قلبت وشها تانى
عزت"ازيك يااسماء"
اسماء مردتش عليه وبصت لى
"هو بيعمل ايه هنا؟؟"
ايمان"كان جاى يسأل عليا"
اسماء"يعنى ايه يسأل عليكى... والتليفونات بتعمل ايه"
عزت"انا اتصلت بمامتك ولما ملقيتهاش جيت"
اسماء"فيه موبايل"

عزت"تليفونى بيتصلح بقاله يومين"
ايمان"ايه يااسماء الاسئلة والتحقيق ده كله"
اسماء"يعنى لولا انى جيت دلوقتى مكناش هنعرف انك بتضحكى

علينا... بتسكتينا انا واحمد وبتتقابلوا وفى بيتنا كمان... احمد كان معاه

حق فى كل كلامه... انا مصدومة فيكى"
قالت كلامها وجريت نزلت تانى
انا مش قادرة استحمل من كام ساعة كان احمد ودلوقتى هى ...

الاتنين بيجرحونى
لا بقى مش معقول كده هما يغلطوا فيا وانا اصالحهم
عزت"انا اسف ياايمان ...انا مكنتش اعرف ان وجودى هيتسبب فى مشكلة"
"مش انت المشكلة دلوقتى... المشكلة انى غلطت لما روحت لاحمد

اصالحه بعد ماغلط فيا... المشكلة ان بعد ماكانوا بيعملوا لكلمتى الف

حساب بقوا هما اللى بيحاسبونى... المشكلة انى رضيت اكون تحت

امرهم وسمعت كلامهم... المشكلة هتبتدى دلوقتى لما هتمسك

بحقى فى الاختيار"
"انا مش عايز يحصل مشاكل بسببى"
"المشاكل بسبب معاملتهم معايا مش بسببك"
ورن موبايل ايمان... وشافت اسم احمد
"اهو بيتصل تلاقى اسماء كلمته"
"الو"

احمد بيزعق"مفيش فايدة برضه هو الراجل ده عندك بيعمل ايه والله العظيم

لو كنت جيت ولقيته لكنت قتلته ف ايدى"
"اسمع بقى ومن غير مااسمع صوتك... انا مش هاخد اوامر من حد انت

اختارت مراتك واختك اختارت جوزها فى المرتين... محدش له دعوة بيا

وانا مش هسمع كلام انانيين زيكم مبيسألوش فيا غير كل فين وفين"
"يبقى انتى اللى اختارتى وانسى ان ليكى عيال"
"فى 60 داهية"

قلتها وقفلت ف وشه وقعدت اعيط... حسيت ان عزت محرج من الموقف

اللى حصل... بصيت له
"شوف هنروح للمأذون امتى"
"انا مش عايزك تاخدى قرار متسرع وترجعى تندمى عليه... انا هستنى

تفكرى شوية وتاخدى قرارك من غير اى ضغط... علشان متجيش فى

يوم وتقوليلى انى استغليت مشكلة واتجوزتك... فكرى ياايمان وانا

مستنى ردك... سلامو عليكو"



مى اتصلت باحمد بالليل زى ماقالها... راح اخدها من تحت وراحوا على

بيتهم... كل واحد فيهم مش بيكلم التانى
مى دخلت على اوضتها تغير ليوسف هدومه وتغير هدومها
احمد دخل البلكونة يشم هوا لاحساسه بالخنقة
فات حوالى ساعة واحمد فى البلكونة ومى فى الاوضة
راحت له مى وقفت على باب البلكونة
"عايزة اتكلم معاك شوية"
دخل احمد يتكلموا... كل واحد فيهم متضايق
"عايزة ايه"

"افهم بقى النهاردة ليه مخلتنيش ابات عند ماما"
"كده... اولا لانى جوزك ولازم تسمعى كلامى ثانيا ان ماما كانت هتيجى تقعد معانا"
"وهى مامتك حبكت تيجى النهاردة تبات عندنا وهى عمرها ما عملتها"
"كانت هتيجى تقعد معانا على طول"
"انت بقول ايه... تقعد معانا فين وانا كل يوم بروح لماما من ساعة

ماافتح عينى لحد بالليل"
"ماهو انسى الكلام ده بقى مينفعش"
"نعععم... يعنى ايه مينفعش"
"يعنى تقعدى بقى فى بيتك وابقى روحى لمامتك يوم ولا اتنين

فى الاسبوع وخلاص"
"ده كلام ميدخلش عقل حد وانا مش هسيب امى"
"وانا بقولك هتقعدى فى بيتك انتى حامل ومش كويس عليكى المجهود ده"
"ملكش دعوة انا مشتكيتش"

"وانا عايز مراتى فى البيت... البيت عايز اهتمام بقى انتى بتيجى

مسافة النوم وتروحى تانى"
"ناقصك ايه"
"ناقصنى مراتى وابنى يعيشوا ف البيت"
"ظروفى كده"
وزعق احمد
"هو فيه ايه... هو كلامى مبيتسمعش ليه... طيب مش هتروحى خالص

يامى ولو نزلتى من البيت هتبقى طالق"



اسماء بعد ما مشيت من عند ايمان واتصلت باحمد حكت له راحت

على البيت ... كانت منهارة طول اليوم وبعد ماهشام رجع اتكسفت

تحكيله ... ومحكيتش حاجة خالص وكانت بتتهرب من انها تقعد معاه

خلال اليوم بحجة انها تعبانة ومحتاجة تنام

هشام ملاحظ انها متضايقة بس صدق انها تعبانة... او زعلانة منه لانه

ضيع منها فرصة الحمل على ايد ام حلمى من وجهه نظرها
سابها هشام تنام ومضغطش عليها فى انه يعرف مالها



تانى يوم فى المحل... راح وليد لاسماء
قعدوا يتكلموا مع بعض شوية ومشى
والساعة 3 قامت اسماء تمشى
اول ما مشيت جت هبه عند هايدى
"عندى ليكى حتة خطة علشان نكشف اسماء قدام هشام"
"ايه؟؟ قولى بسرعة"
"هى لسه ماشية صح؟؟ وطبعا هشام بيبقى فى شغله دلوقتى"
"هااا "
"بصى ياستى ده خط اشتريته وانا جاية... وجبت رقم وليد من المحل"
"واحنا هنكلم وليد ليه"

"هتصل بوليد واقوله انى صاحبة محل وعايزة اقابله كمان نص ساعة

واوهمه ان هيكون بيننا شغل كبير... وهتصل باسماء واقولها ان هشام

يعرف واحدة وبيقابلها وهو كمان نص هيكون معاها وطبعا هتصل بهشام

واقوله نفس الكلام على اسماء واخليهم يتقابلوا كلهم فى مكان واحد"
"مفهمتش برضه لما يتقابلوا ال3 مع بعض هيحصل ايه"
"يا عبيطة احنا هنبعت اسماء ووليد الاول يتقابلوا صدفة هناك واكيد

لما يتقابلوا هيتكلموا... بعدها بقى يوصل هشام واحنا نكون متكلمين

ومفهمينه ان اسماء على علاقة قديمة بوليد ولما يشوفهم بقى تبقى ثبتت"
"يا بنت الايه جبتى الفكرة دى ازاى"
"على الله يطمر بقى"
ومسكت هبه موبايلها وغيرت الشرايح وعملت مكالمتين لوليد ولاسماء...

وبعد 10 دقايق اتصلت بهشام
وكانت فى كل مكالمة شديدة الاقناع لكل واحد فيهم
ورجعت شريحتها الاساسية تانى وكسرت اللى اتكلمت منها



اسماء وهى فى التاكسى راجعة بيتها جالها مكالمة بتقول ان هشام

بيحب واحدة وقاعد معاها دلوقتى بيتغدوا ... اخدت اسم المكان وطلبت

من التاكسى تروح هناك
المكان كان مطعم فى اوتيل فايف ستارز
دخلت تدور بعينيها بين الموجودين على هشام
حست بحد بيكلمها من ضهرها
"اسماء؟؟ بتعملى ايه هنا"
لقيت وليد... ارتبكت... مش معقول تقوله الحقيقة
"كنت جاية اقابل واحدة صاحبتى"
"وانا كنت جاى فى شغل... فيه سيدة اعمال لسه راجعة من بره عايزة

تعمل شغل هنا وناس دلوها عليا وهتيجى تقابلنى هنا... طيب

تعالى نقعد نستنى صاحبتك"

كانت اسماء بتسمع وليد وبتدور بين الموجودين على هشام
اتأكدت انه مش موجود... خطر على بالها انه مقلب من حد سخيف
"اسماااء بقولك تعالى نقعد تستنى صاحبتك"
"لا خلاص شكلها اتاخرت ومش جاية... انا همشى"
بتلف علشان تمشى لقيت هشام فى وشها
كل واحد نظراته للتانى انه مسكه متلبس
اسماء"ايه اللى جابك هنا؟؟"
هشام"انتى ايه اللى جابك هنا ومين ده"
اسماء"مش انت المفروض فى الشغل دلوقتى ايه اللى جابك هنا"
هشام"اااااه انتى متطمنة انى فى الشغل علشان كده جيتى

هنا مع البنى ادم ده"
وليد"ثوانى حضرتك... اكيد فيه سوء تفاهم"
اسماء"ايوه ايوه... خدوهم بالصوت.. انت بتعمل ايه هنا"
هشام"علشان اعرف اللى بيحصل من ورايا"



احمد وهو فى شغله... رن موبايله برسالة... فتحها
"انا ويوسف عند ماما... مقدرتش اسيبها... ياخسارة يااحمد تهد كل

اللى بيننا بكلمة... انا سألت وكده الطلاق وقع... بابا هيبقى يكلمك

علشان الانفصال يكون من غير مشاكل علشان ولادنا"