مدونة قصص دينا عماد

الحلقة 3

سهام وحمدى خارجين من باب البيت
سهام بتاخد نفسها
"انا مش مصدقة اننا خرجنا للشارع تانى"
"ايه يا بنتى الشورة الهباب بتاعتك دى... مين اللى قالك عليها"
"سمعت من الجيران قلت نعمل تحقيق عن الموضوع ده...صورت حاجة"
"اصور؟؟ انتى مجنونة...هو انا كنت عارف اتلم على نفسى...انتى سجلتى حاجة"
"انت مش شفت الست قالت ايه...انا خايفة اوى"
"متخافيش يمكن قالت اننا مش متجوزين كده يعنى علشان تختبرنا"
"شفت قعدت تقولى ايه؟؟ وخلى بالك منها والكلام ده"
"انتى هتصدقى النصابة دى"
"نصابة؟؟ دى مخدتش مننا ولا مليم بالعكس اديتنى السلسلة"
"علشان تجر رجلك وبعد كده هتطلب كتير"
"تفتكر؟؟"
"اه اكيد... متخافيش"
"يعنى الموضوع راح علينا كده"
"يا ستى خيرها ف غيرها"

فات شهرين... وموضوع الحاجة زينب اتنسى فى زحمة الشغل
سهام على مكتبها... وميرنا قصادها
"انتى قاعدة النهاردة يا سهام ولا نازلة"
"نازلة بس مستنية حمدى"
ودخل حمدى ع المكتب
"مين بيجيب ف سيرتى"
ميرنا"هو فيه غيرها...توأمك"
سهام"اتأخرت ليه يا استاذ"
حمدى"وحشتك صح"
ميرنا"ربنا يهنى سعيد بسعيدة"
حمدى"مالها الاخت غيرانة ولا حاجة"
ميرنا"على ايه يعنى"
سهام بتغمز لحمدى
"اديها ريق حلو مرة "
حمدى بشويش"كبرى دماغك"
سهام"يالا؟؟"
حمدى"هدخل للريس اكلمه على زيادة ف المرتب واجيلك"


حمدى وسهام خارجين من الجورنال
شافوا عربية بتقف قدامهم...وبينزل منها....
حمدى"معتز ده ولا واحد شبهه؟؟"
سهام وهى مستغربة"هو"
حمدى"وايه النضافة اللى نزلت عليه فجأة دى"
وقفوا ثابتين مكانهم وهما بيبصوا لمعتز اللى نزل من العربية وجه ناحيتهم
وقف معتز قدامهم وسلم على حمدى
"ازيك ياحمدى"
مد حمدى ايده يسلم وهو متفاجئ...وسلم على سهام
"ازيك يا سهام...وحشتينى"
سهام بصت لحمد وبصت لمعتز وهى بتسلم عليه من غير ما ترد
"انا عارف انك مش عايزة تكلمينى.... بس انا جاى اخدك ونروح البيت

عندكم نحدد معاد الفرح"
فرحت سهام...وبصت للعربية
"منين كل ده"
"هحكيلك هناك... انتى وراكى شغل ولا ينفع نروح البيت عندكم"
بصت سهام لحمدى
"معلش يا حمدى هنأجل الشغل لبكرة"
حمدى هز راسه ومازالت المفاجئة مخلياه ساكت
ركبت سهام مع معتز ومشيوا وحمدى واقف يبص عليهم

سهام ومعتز قاعدين مع باباها ومامتها
"انا دلوقتى ياعمى جاهز نحدد معاد الفرح زى ما اتفقنا"
الاب"قبل اى حاجة جاهز منين وانت كنت مش لاقى حتة تسكن فيها"
معتز"هحكيلكم اللى حصل بالظبط... بعد ما فسختوا الخطوبة انا حاولت

اكلم سهام وهى رفضت حتى ترد عليا...مريت بأسوأ ايام فى حياتى...

مكنتش عارف اعمل ايه ولا كان ليا نفس اشتغل... المهم واحد صاحبى

قالى على هجرة غير شرعية...وافقت وقلت لو مُت هرتاح ولو ممتش

وسافرت واشتغلت اقدر احوش وارجع اتجوز سهام... قبل السفر بيوم لقيت

اعلان فى جورنال ان فيه محامى اسمه صلاح ماهر بيدور عليا

وكاتب رقم تليفونه... استغربت...مكدبتش خبر واتصلت بيه...لقيته بيقولى

ان عمة ابويا كانت عايشة لوحدها ومتجوزتش ولا خلفت ولا ليها وريث غيرى

وكتبت وصية ان الفيلا بتاعتها وفلوسها تبقى ليا"
الام بفرحة"فيلا وفلوس"
معتز"اه... روحت من يومين بس استلمت الفيلا واخدت الفلوس هو مبلغ مش

كبير اوى يعنى أجرت محل وجبت عربية معقولة والباقى هنوضب بيه ونفرش ...

موافق ياعمى نحدد كتب الكتاب والفرح"
الاب سكت لحظات
"مش لما اشوف كلامك ده بعينى...فين هى الفيلا دى والمحل وكل اللى انت قلته"
معتز"قوموا معايا دلوقتى نروح "
بصت سهام بفرحة لمعتز وهى مش مصدقة نفسها
"شفت يابابا ربنا كريم ازاى... مبقاش فيه اى سبب للرفض"
الاب"قومى البسى ياام سهام اما نشوف الثروة اللى هبطت على جوز بنتك دى"
قامت الام والاب يلبسوا
"اخدتى بالك من ابوكى وهو بيقول جوز بنتك"
سهام بكسوف وفرحة
"آآآه"
"طب ماتجيبى بوسة بقى علشان وحشتينى"
سهام وهى بتبرق له وبتضحك
"اتلم يا معتز بدل ما انده لبابا"
"وعلى ايه...كلها ايام وتبقى معايا كلك على بعضك"

دخل معتز بالعربية فى المعادى... ومن شارع لشارع
وقف فى شارع هادى... قدام فيلا وحيدة فى الشارع وقصادها عمارة قديمة

واضح انها مش ساكنة
"اتفضلوا"
بصوا لبعض سهام ومامتها وباباها
الاب"فين؟؟"
معتز"الفيلا دى"
سهام باستغراب"دى؟؟؟!!!"
معتز"تعالوا بس"
نزلوا من العربية... فتح باب الفيلا الحديد
الجنينة واضح ان بقالها سنين محدش اعتنى بيها... مُقبضة
وصلوا للسلم... 5 درجات وبعدين الباب
فتحه معتز بالمفتاح... دخل... المكان مظلم جداااا
سهام وباباها ومامتها واقفين بره
معتز"اتفضلوا"
نور معتز النور... دخلوا جوه الفيلا
سهام"معتز...هى دى الفيلا اللى ورثتها؟؟"
معتز"ايوه"
ام سهام"يا ساتر يارب...مالها يابنى عاملة زى القبر كده"
ابو سهام"ودى كان عايش فيها ميتين؟؟"
معتز"ياجماعة الست كانت عندها فوق ال90 سنة وعايشة لوحدها يعنى

مكنش فيه حد يخدمها ولا يعتنى بالبيت"
بصت سهام حواليها
المكان واسع جداااا وفى النص طقم انتريه قديم وعلى بُعد سفرة صغيرة...

ومطبخ وحمام واوضتين وباب تانى على الجنينة
السلم باين عليه القِدم
معتز"تعالوا اتفرجوا على الدور اللى فوق"
طلعوا وهما بيتلفتوا كأن حد وراهم
طلع معتز قدامهم...
"معلش يا جماعة فيه لُمض كتير محروقة...بس هو الدور فيه 4 اوض وحمام

غير حمام تانى فى الاوضة الكبيرة"
سهام شدت معتز على جنب
"اوعى تقولى هنعيش هنا"
معتز بيهمس لها
"بلاش الكلام ده قدام عمى...هفهمك كل حاجة"
الاب"بس دى متصلحش ابدا للعيشة يا معتز"
معتز"طبعا متصلحش... من بكرة هتتوضب وهتبقى زى الفل... تحبوا نشوف

العفش امتى؟؟"
الاب"اللى انتوا عايزينه"
معتز"طيب يالا ونتكلم واحنا ماشيين علشان الضلمة دى تضايق"
سهام"يكون احسن"

سهام ومعتز قاعدين ف كافيه
"اهو ادينا بقينا لوحدنا بعد ما وصلت بابا وماما... فهمنى بقى ازاى نعيش فى الفيلا دى"
"يعنى ياحبيبتى لما كل حاجة اتحققت هتعقديها انتى"
"بيع الفيلا وهات شقة صغيرة نعيش فيها انا مش عايزة فلل"
"مقدرش ابيع الفيلا"
"ليه بقى"
"لان الفيلا ليها حُجة ومش موجودة وانا استلمت الفيلا بناءا على

الوصية اللى عند المحامى...والمبلغ اللى اخدته ميكفيش ده يدوب هجيب

بضاعة ابدا بيها فى المحل...حتى العفش مش هقدر افرش الاوض دى كلها"
"ياسيدى انا مش عايزة كل ده"
"علشان خاطرى استحملينى بس شوية...ولما ربنا يسهل والمحل يشتغل

نبقى نجيب شقة ولا حتى نأجر الفيلا...هنتصرف بس المهم متوقفيش الجوازة

اللى بقالنا سنين بنتمناها"
سكتت سهام...وهى بتنفخ من انها مقدمهاش اى حلول تانية غير انها توافق
مسك ايدها وهو بيترجاها
"علشان خاطرى استحملى معايا الفترة دى... واوعدك هنوضبها وشكلها

هيتغير خالص...ولو فضلتى متضايقة هنبقى نشوف حل من اللى

قلتهملك من شوية"
"ماشى يا معتز...امرى لله"

سهام فى مكتبها بتلم حاجتها
حمدى"العروسة بقت مشغولة ع الاخر"
سهام"عقبالك ياحمدى... معتز جاب العمال وبيشتغلوا وكام يوم وهنجيب العفش"
"مبسوطة؟؟"
"اه الحمدلله"
"ربنا يسعدك كمان وكمان"
"انا نازلة علشان معتز هيودينى اشوف الوان الدهان...ماتيجى

معانا تتفرج ع الفيلا"
"لا خليكم براحتكم"
"براحتنا ايه..والله لانت جاى معانا...انت عارف بحب اخد رأيك علشان لو ليك اى

لمسات فنية تقولى عليها...ذوقك بيعجبنى يا فنان"
نزلوا مع بعض...كان معتز مستنيها
حمدى"ازيك يامعتز"
معتز"اهلا يا حمدى"
سهام"حمدى جاى معانا علشان عايزة اخد رأيه فى كام حاجة كده"
معتز على مضض
"ينور"

وصلوا الفيلا كانوا اخر النهار
دخلوا سهام ايدها ف ايد معتز
حمدى بيتلفت حواليه
العمال بيلموا حاجتهم
معتز"مساء الخير يارجالة"
ردوا العمال"مساء النور"
وسأل معتز واحد من العمال
"انتوا ماشيين دلوقتى ليه"
العامل"معلش يا بيه.... احنا اخرنا هنا المغرب"
حمدى"ليه؟؟"
بص له معتز وكأنه بيقوله وانت مالك
رد العامل"اول يوم اشتغلنا فيه لبالليل... شغلنا اتبهدل خالص"
سهام بقلق"يعنى ايه شغلكم اتبهدل؟؟"
وسمعوا كلهم صوت ازاز بيتكسر فجأة
اتخضت سهام... بص معتز وحمدى حواليهم
معتز"ده الشباك ...اكيد اترزع م الهوا...حصل خير"
بصوا العمال لبعض... ووراحوا ناحية الباب واحد ورا التانى
وكمل العامل اللى كان بيتكلم كلامه
"احنا بنيجى من بدرى...متقلقش يا بيه...4 ايام ونكون خلصنا البيت كله..

.وياريت الانسة تيجى الصبح تختار الالوان اللى عايزاها...سلامو عليكو"
بص حمدى حواليه... البيت كئيب مقبض
وفجأة افتكر كلام الحاجة زينب
"خلى بالك منها... والعتبة الجديدة"
قال فى نفسه
"ياترى مستخبيلك ايه هنا يا سهام "
بص على رقبتها ...شاف السلسة اللى اديتهالها الحاجة زينب...

خاف يتكلم او يفكرها تخاف...فسِكت