مدونة قصص دينا عماد

يوميات حماة الجزء التانى الحلقة 1

الحلقة 1

بعد ما خرجنا من كتب كتاب اسماء وهشام
ركبوا مع بعض وراحوا على شقتهم
وانا كنت متفقة مع نادية انها تيجى تقعد معانا اسبوع

علشان اساعدها فى رعاية جنى لحد ما ترجع بيتها تانى
احمد ومى واقفين بعيد عننا شوية
مى من ساعة ما جت وهى لاوية بوزها وزى ماتكون عايزة تعيط
واحمد كل شوية يتكلم معاها وهى ترد عليه وهى مبوزة
مش عارفة فى ايه؟
بس هى بتتدلع عليه ولا ايه؟؟
وانا واقفة بسلم على الناس اللى بتباركلى
جه احمد وهى وراه
"احنا هنمشى ياماما مش عايزة حاجة"
"لا ياحبيبى ربنا يخليك"
مى وهى بتسلم عليا وتبوسنى
"مبروك ياماما"
"الله يبارك فيكى... مالك شكلك متغيرة كده ليه"
"مفيش.... مع السلامة"
البت قطمت الكلام بسرعة وبعدت
جه يوسف
"يالا ياايمان"
ركبت ومعانا نادية وجنى طول الطريق بقول لنفسى البنت لسه

بقالها شهر متجوزة وهتبتدى تعكنن على ابنى

اول ما وصلنا البيت وقبل ما اغير هدومى روحت على التليفون
كانت نادية بتنيم حنى فى اوضة اسماء
يوسف"هتكلمى مين دلوقتى"
ايمان"هتصل باحمد"
يوسف "ليه"
ايمان"مشفتش مى كانت قاعدة طول كتب الكتاب ازاى"
يوسف"قاعدة عادى ياايمان متاخديش فى بالك"
ايمان"لا انا نفسى اعرف قاعدة مغلولة كده ليه اومال لو كنا

عملنا فرح كبير لاسماء كانت عملت ايه"
ومستنيتش رد واتصلت باحمد واول ما سمع صوتى
"ماما؟؟ مالك انتى كويسة"
"انا كويسة انا عايزة اعرف مراتك مالها"
"مالها ياماما مفيش حاجة"
"انتو متخانقين"
"هنتخانق ليه هو احنا لحقنا"
"اومال ليه من ساعة ما جيتو وهى ضاربة بوز وكل ما تكلمها

ترد عليك بسرعة وتسكت"
"مفيش حاجة ياماما متقلقيش ...مش عايزة حاجة"
"لا .. هتيجوا تتغدوا معانا بكرة"
"مش عارف"
"مش عارف ليه هتستأذنها الاول"
"خلاص ياماما جايين ان شاءالله"
"ماشى... مع السلامة"
جت نادية فى اواخر المكالمة... وكان يوسف دخل يغير هدومه

مطلعش... شكله نام
"ايه ياايمان بتتصلى باحمد ليه دلوقتى"
"البت مى دى مش مريحانى"
"ياستى كبرى دماغك يمكن تعبانة ولا حاجة مضايقاها"
"وايه اللى يضايقها هى كانت تحلم بجوازة زى دى"
"هترجعى تانى ياايمان لنفس الطريقة... انتى نسيتى وقفتها جنبكم

فى الظروف اللى فاتت"
"انا عارفة بقى... جنى نامت"
"اه نامت... قومى قومى غيرى هدومك كده وافرحى النهارد

ة فرح ولادنا يا شيخة"
"ياااااا يا نادية لو كانوا هشام واسماء اتجوزوا من الاول مكنش

حصل كل اللى حصل ده"
"خلاص بقى اللى فات مات وسيبك من اللى راح...واهو نصيب

جنى تيجى فى الدنيا وتنور حياتنا"
"عقبال ولاد اسماء يارب"
"ان شاءالله"

فى بيت احمد وبعد ما قفل مع ايمان
مى قاعدة تعيط وهى لسه بهدومها
"اهى ماما اخدت بالها انك متغيرة"
"غصب عنى يااحمد انا كنت قاعدة وانا هموت من القهر"
"ياحبيبتى اهدى بس ومتعمليش فى نفسك كده"
"يعنى شبكتى تتسرق من بيتى وافضل قاعدة ساكتة"
"انتى بس مين قالك انها اتسرقت يمكن انتى حطيتيها فى مكان

تانى ونسيتى... احنا مدورناش كويس"
"ادور فين ... انا بلبسها فى المناسبات المهمة وارجع اعينها

فى العلبة تانى فى نفس المكان جيت البسها واحنا رايحين

كتب الكتاب ملقيتهاش يبقى ده له تفسير تانى غير السرقة"
"طيب اختفت امتى"
"معرفش اخر مرة فتحت العلبة من 3 ايام"
"يا مى مفيش غيرنا انا وانتى هنا فى البيت ومش هكون

سرقتها يعنى"
"انت بتقول ايه بس انا ناقصة كلامك ده"
"انا بحاول اهديكى وانا كمان متضايق بس حاسس انها ضايعة

وهنلاقيها احنا محدش غريب دخل البيت عندنا ولو حرامى دخل

واحنا مش موجودين هياخد حاجات ويسيب باقى الدهب ماكان

اخد العلبة على بعضها"
وفجأة بطلت مى عياط... وسرحت وهى بتقول لنفسها
"هو محدش غريب دخل... معقول يكون ..."



تانى يوم صحيت اسماء من نومها
اول ما فتحت عينيها ملقيتش هشام جنبها
قامت تدور عليه لقيته بيحضر السفرة وحاطط ورد
"صباح الخير"
"صباح الخير على احلى عروسة"
ردت اسماء وهى بتضحك
"انت بتعمل ايه"
"بحضرلك الفطار طبعا"
"اساعدك"
"لا ... انا عايز ادلعك"
"وبعدين هاخد على الدلع"
"براحتك انا عايزك تبقى على طول مبسوطة"
وسرحت اسماء.... وافتكرت اشرف وهو بيضربها اخر مرة
قامت وحضنت هشام
"انت ازاى كده"
"ازاى ايه"
"ازاى حنين كده "
اخد ايدها وباسها
"علشان بحبك"
"بتحبنى بجد ولا اتجوزتنى علشان جنى"
"وهما الاتنين يتعارضوا مع بعض"
"انا بسألك"
"انتى عارفة انى كنت عايز اخطبك من الاول ولما رفضتى انا

احترمت رغبتك وبعدت بس النصيب جمعنا تانى"
"وهناء"
"بصى يااسماء هناء كانت واقع فى حياتى واشرف كان واقع

فى حياتك بس مرحلة وعدت والله يرحم الجميع... سيرتهم

ممكن تضايقنا يبقى نتعامل مع بعض كاننا لسه اول مرة بنحب

ونتجوز علشان كل واحد فينا يحترم مشاعر التانى... اتفقنا"
هزت اسماء راسها موافقة وهى مبتسمة
ورن موبايل هشام... راح يشوف مين
"ده بابا اكيد بيبارك لنا علشان معرفش يحضر"



انا ونادية قاعدين فى المطبخ
جنى ماسكة علبة عصير وقاعدة على كرسى
"قومى يانادية نطلع نقعد بره انا خلصت كل حاجة"
"هى مى هتيجى مع احمد ولا لوحدها"
"معرفش بس احمد بيخلص شغله متاخر وهى بتخلص قبله بكتير...

هتصل بيه اسأله"
وخرجنا كلنا من المطبخ واتصلت باحمد
"ايوه ياحبيبى ازيك... هى مى هتيجى امتى؟؟ وانت؟؟طيب

ياحبيبى متتأخرش"
"قالك ايه ياايمان"
"بيقول الصبح قالها تيجى هى على هنا بعد الشغل وهو لما يخلص هييجى"
قعدنا نستنى المفروض ان مى بتخلص شغلها الساعة 2
الساعة 3 وصل يوسف وهى لسه مجتش
قعدنا نستنى ل 3ونص مجتش
يوسف"هى مى اتاخرت اوى كده ليه... انا قلقت"
ايمان"وهتقلقنى ليه هيكون ايه؟؟تكون مش عايزة تيجى "
نادية"وهى مش هتعوز تيجى ليه"
ايمان"مشفتيش شكلها امبارح كان ازاى...انا هتصل باحمد"
يوسف"لا استنى علشان ميقلقش... احنا نتصل بيها هى"
ايمان"هتصل اشوفها"
واتصلت بيها ردت عليا بعد بعد كذا رنة
"الو... ايوه يامى انتى فين؟؟ عند مامتك؟؟ ازاى عند مامتك مش فيه ناس هنا مستنيينك ولازم تحترميهم... هتيجى ولا لا... خليكى عندك انتى حرة"
قفلت معاها بسرعة وانا بغلى
يوسف"عند مامتها وسايبانا هنا قلقانين"
ايمان"شوف قلة الذوق"
نادية"مش يمكن يكون فيه اى ظرف... اهدى كده بس ياايمان"
ايمان"شكلنا تانى مقلب ناخده واهى اللى كنا بنقول عليها

كويسة طلعت بتتمسكن لحد ما اتمكنت... والله لو احمد

سكت لها على الحركة دى لابهدله"
نادية"واحمد ذنبه ايه تبهدليه...اهدى لما نبقى نعرف السبب"



مى بعد ماقفلت مع ايمان
قاعدة عند مامتها وعينيها وارمة من العياط
"انا من امبارح ساكتة ومش عارفة اتكلم ياماما ومش

مصدقة اللى استنتجته"
"مش معقول يامى... اكيد انتى غلطانة"
"مفيش حد غيره يا ماما.... انا متأكدة انه هو... "

يوميات حماة الجزء التانى الحلقة 2

الحلقة 2

انا قاعدة دمى محروق وبغلى من قلة احترام مى لينا
يوسف قال نقوم نتغدا مقدرتش قبل ما افش غلى
واتصلت باحمد
"انت مفيش فايدة فيك ابدا "
"ايه ياماما حصل ايه"
"مراتك اللى سايبانا مستنيين حضرتها وف الاخر نتصل بيها تقول عند امها"
"يمكن حصل حاجة هكلمها افهم منها"
"هيكون حصل ايه يعنى وهى لو فيه حاجة مش كان زمانك عرفت"
"خلاص ياماما متزعليش واهدى بس كده"
"انت ايه البرود اللى انت فيه ده ...انت مش فاهم ان الحركة

دى معناها انها لابتحترمك ولا بتحترمنا... مش هتبطل تبقى

ضعيف الشخصية كده مع اى واحدة تحبها"
"مامااااااا دى مش اى واحدة بحبها دى مراتى"
"حصل لنا الرعب ...المفروض اخاف بقى واحط لسانى

فى بؤى علشان هى مرات حضرتك... يالا ما هو انا اربى

واجوِز وتاخدك ع الجاهز"

مقدرتش اكمل كلام اكتر من كده...قفلت ف وشه التليفون
نادية ويوسف ساكتين حاسة كده انهم عايزين يتكلموا ويعارضونى
"اييييييييه مالكم... غلطونى بقى"
يوسف"ياستى احنا خايفين عليكى من العصبية دى"
نادية"بقولك ايه يا ايمان اللى عايز ييجى ييجى واللى مش عايز هو حر"
يوسف"يسلم لسانك يانادية والله... هى حرة"
ايمان"انتوا مش فاهمين هى بتعمل كده ليه... هى من امبارح

قالبة وشها عليه ولما قلت ييجوا النهاردة مجتش البت بتدبحله

القطة من اولها علشان يعيش معاها طول عمره دلدول ويخاف منها"
نادية"مش معقول يعنى ... يمكن بيتهيألك"
ايمان"فسرى طيب اللى حصل"
يوسف"هنتغدا ولا هنفضل فى سيرة الست مى... انا مبتأخرش

كده فى الغدا مش قادر بقى"
ايمان"حاضر معلش يايوسف كله منها"
نادية"بس احمد قالك ايه بعد ده كله"
ايمان"هيقول ايه اهو هتلاقيه هيغلطنى طبعا"

مى ومامتها قاعدين
"احكى لى اللى حصل وخلاكى تشكى فى مصطفى"
"امبارح بعد مارجعت م الشغل جه عندى وقعد شوية صغيرين

ونزل كان بيقول انه كان عند واحد صاحبه قريب وقال يطلع

يشوفنى...انا مش عارفة انا يدوب دخلت الحمام 5دقايق

وهو موجود ...معقول اخويا يعمل فيا كده وياخد شبكتى

ياريته اخد دهبى انا انما شبكتى"
"يامى يمكن انتى غلطانة اخوكى مش ممكن يسرقك ابدا"
"محدش جالى ولا دخل بيتى خالص من اسبوع الا هو امبارح"
"هنتصرف ازاى ابوكى لو عرف هيحصله حاجة"
"لازم يعرف ونشوف سرق ليه اصلا ماهو اللى عمل مرة

ممكن يكررها انا اللى مصيبتى مصيبة هقول لاحمد ايه اخويا حرامى"
"اوعى تقوليله انتى عايزة تفضحينا"
ووصل مصطفى.... اول مافتح الباب وشاف مى ارتبك
"مى... انتى هنا... ازيك انا عديت عليكى من شوية ملقيتش حد"
مى قامت وقفت "كنت جاى تاخد ايه المرة دى"
مصطفى بيزعق"اخد ايه يعنى ايه... انتى بتقولى ايه"
الام"كنت عند اختك امبارح ليه"
مصطفى بيزعق "مالكم فى ايه؟؟ وبتكلمونى كده ليه"
الاب وصل وبيفتح الباب وهو داخل
"انتوا بتزعقوا كده ليه"

مصطفى"مش عارف انا لسه داخل وهما بيقولوا كلام غريب"
الام"مى شبكتها اتسرقت من بيتها... وبتقول محدش راح لها غير مصطفى"
بص الاب لمصطفى نظرة شك واتهام... وحسرة
مصطفى زعق بصوت اعلى
"محصلش... كذابة"
ودخل بسرعة على اوضته ولمحت مى الدموع فى عينه
مى"انا هتكلم معاه شوية يابابا... خليكم معلش"
دخلت مى وراه الاوضة... لقيته قاعد على طرف سريره وبيعيط
راحت من سكات وقعدت جنبه وهى بتمسح دموعه
"ليه عملت كده يامصطفى"
"معملتش حاجة"
"متنكرش يا مصطفى مفيش غيرك دخل عندى... ياحبيبى لو عندك

مشكلة قولى ده انت اخويا الصغير اللى بحبه واخاف عليه"
مصطفى بيعيط زيادة... طبطبت عليه مى واخدته فى حضنها
"كده يا مصطفى عايز تفضحنى قدام جوزى واهله انت لو محتاج

فلوس هو بابا وماما بيبخلوا عليك فى حاجة"
قام مصطفى وقف وفتح زرار قميصه اللى عند البطن
وخرج كيس بلاستيك صغير ملفوف كان حاطه فى هدومه
"خدى يا مى والله العظيم لسه جاى من عندك كنت هرجعها تانى"
الكيس كان فيه الشبكة...اخدتها مى
"ليه يا مصطفى... اخدتها ليه"

"كنت عايز فلوس ودى اللى جت على بالى بس خفت عليكى

ومقدرتش اتصرف فيها ومبعتش منها حاجة والله"
"انا عايزة افهم ليه... انت من ساعة مادخلت الجامعة وانت اتغيرت

السنة اللى فاتت دى كلها كنت ملاحظة انك متغير بس قلت اهو

خرج من جو ثانوية عامة وعايز يحس بجو الجامعة والحرية...

متخبيش عليا وقولى انت بتشرب حاجة"
دور وشه بعيد عنها "حاجة؟؟ حاجة ايه لا طبعا"
"يا مصطفى متخبيش عليا ومتضيعش مستقبلك انت لسه صغير

ولو بتشرب حاجة ممكن تتعالج وتتلحق ... علشان خاطرى وخاطر

ماما وبابا متضيعش مستقبلك بايدك... متخافش هنساعدك بس صارحنى"
وعيط مصطفى بانهيار... انهياره كان كافى لمى انها تفهم انه

بيعترف وندمان... سهِل عليها كتير

"مش هسيبك يا مصطفى والله وكلنا هنقف جنبك لحد ماترجع

طبيعى تانى بس قولى بتشرب ايه ومن امتى وعايز تتعالج ولا لا"
"عايز اتعالج ونفسى ابطل مش قادر وامبارح طول الليل منمتش

من احساسى بالذنب والندم انى سرقت وقلت كده خلاص

مستقبلى ضاع علشان كده قررت مظلمكيش معايا وارجعلك حاجتك"
"يعنى عايز تتعالج"
"ياريت... انا مكنش عندى الشجاعة انى اقول لماما وبابا

وف نفس الوقت مش قادر ابطل"
"انت بتشرب ايه ومن امتى"
"من بعد الثانوية العامة بالظبط يوم النتيجة... وبدات

ببانجو ووصلت للماكس"
"يعنى بقالك سنة بالظبط... وازاى كل التطور ده يحصل

وتوصل للحقن يا مصطفى"
"ابوس ايدك يامى مش ناقص لوم انا بلوم نفسى كفاية"
سمعوا صوت جرس الباب... والام بتقول اهلا يااحمد
بصت مى فى ساعتها... مش معاده
"ادخل اغسل وشك... وانا اللى هتكلم مع بابا وماما بس لوحدنا"

خرجت مى من اوضة مصطفى
الجو العام مكهرب الاب والام مصدومين فى ابنهم الوحيد
ومش متوقع ان احمد ييجى فى الوقت ده
مى"اهلا يااحمد...خير ايه اللى جابك دلوقتى"
وانفجر فيها احمد
"شوفى تليفونك فيه كام ميسد وانتى هتعرفى ايه اللى

جابنى...مبترديش على تليفونك ليه"
الاب اتفاجئ باحمد بيزعق... والام ساكتة مش عارفة تكلم مين
مى ارتبكت وجريت على شنطتها وشافت الموبايل
"ايه ده؟؟ 20 ميسد ليه... اااااه ياربى كنت عاملاه فيبريشن"
"وتعمليه ليه زفت وافضل انا مش عارف انتى فين ولا حصلك ايه"
الاب"اهدا يااحمد ووطى صوتك شوية ميصحش كده"
احمد"انا اسف ياعمى بس اعصابى باظت خالص... يالا يامى"
مى"يالا فين"
احمد"احنا مش كنا متفقين انك هترجعى من الشغل على ماما ...

هما هناك مستنييك وانتى جيتى هنا من غير ماتقوليلى"
الاب"وهى هنا عند حد غريب"
احمد"وهو يصح من غير مااعرف واهلى مستنيينها"
الاب"حصل خير"
"لقيتى الشبكة"
"اه كانت فى شنطتى وانا اللى نسيت مكانها"
احمد ل مى" طيب يالا"
مى"معلش يااحمد انا هستنى شوية هنا وهبقى ارجع البيت بالليل"
احمد"ليه ان شاءالله"
مى"اصل ماما تعبانة وهروح معاها للدكتور"
الام والاب بصوا لبعض مش فاهمين حاجة
احمد"طيب تعالى نروح لماما الاول وبعدين ارجعى على مامتك

وروحى معاها... او لو ممكن مصطفى ولا عمى يروح معاها "
مى"لازم انا ... معلش يااحمد"
احمد بنرفزة"خليكى بقى براحتك وانا رايح عند ماما ولما تبقى

تخلصى برامجك اللى بتحطيها من غير اى اعتبار لوجودى ابقى ارجع"
وراح احمد ع الباب وفتح الباب ونزل وكلهم بينادوا عليه

الاب"انتى غلطانة غلطانة ومش عارف انتى ازاى بتتصرفى كده"
الام"يابنتى انتى بقالك شهر متجوزة الناس تقول ايه مش

بتعمر فى جواز اكتر من شهر"
الاب"ايه الكلام ده وهو احمد زى الزفت الاولانى"
الام"مش شايف داخل يزعق ازاى"
الاب"وبنتك مش غلطانة انها تيجى من غير مايعرف ... والمصيبة

التانية اللى احنا فيها اخوكى سرقك صحيح"
مى"انا عايزاكم تهدوا وهحكيلكم على كل حاجة"



انا لسه يدوب بقعد بعد ما اتغدينا وكانت نادية بتنيم جنى

ويوسف نايم ... لقيت احمد بيفتح وداخل
فرحت طبعا انه جه بس مبينتش
دخل وقعد جنبى... حط ايده على كتفى وباسنى
"متزعليش ياماما"
"يابنى انا خايفة عليك ... انا مش عايزة تبقى راجل منظر

بس كده ومراتك هى اللى ممشياك"
"معاكى حق ياماما وانا مسكتلهاش علشانك"
فرحت اكتر ان ابنى بيعملى حساب
"عملت ايه"
"روحت بيت ابوها وشدينا شوية مع بعض وسيبتها وجيت

هقعد هنا كام يوم"
"تستاهل خليها تعرف قيمتك... شكلك جعان هقوم احضرلك الغدا"
"مليش نفس والله ياماما"
"ولا تضايق نفسك ... عارف انت كده بتحط حدود من اول

حياتكم وهى كده بقى يا تتعدل يا بناقص من اللى مش هتريحك"

يوميات حماة الجزء الثانى الحلقة 3

الحلقة 3

فى بيت اهل مى
الاب"معقول ابنى يطلع منه كل ده"
الام بتعيط بس...مى جنبها بتطبطب عليها
مى"اهم حاجة يابابا انه عايز يتعالج ودى خطوة مهمة..

شوفوا بقالنا قد ايه بنتكلم وهو مخرجش من اوضته علشان

حاسس بالذنب... احنا لازم نقف جنبه ونساعده مش نلومه

ونسيبه يرجع للى كان فيه"
الاب"طبعا طبعا والحمدلله اننا فى اجازة يعنى مش

هيأثر على دراسته"
مى"حتى يابابا لو كنا فىدراسة وتضيع منه سنة ارحم

مايضيع مستقبله كله... مصطفى ان شاءالله هيبقى كويس"
الام"وهتعملى ايه مع احمد"
مى "مش عارفة"
الاب"احنا اتلبخنا بحكاية مصطفى ... بس برضه انتى غلطانة"
الام"غلطانة ايه انت كنت عايزها تقوله وتفضحنا"
مى"مينفعش اقوله حاجة يابابا... احمد ممكن يقول لمامته

ومامته هتقول لباباه وهيقولوا لاخته وتبقى اسرارنا كده على الملأ"
الام"طيب باباكى يكلمه"
مى"انا مش شايفة داعى انه يكبر المواضيع كده احنا كعيلة من

حقنا يبقى لينا اسرارنا وخصوصياتنا... هتصل بيه"
وقامت مى تتصل بأحمد



انا قاعدة مع احمد وهو بيتغدا
وبفتكر لما كنت بأكله وهو صغير
ماشاءالله بقى راجل زى الفل
انا فرحانة اوى انه هيقعد معانا وخصوصا ان اسماء كمان مشيت

من البيت وانا مش متعودة يبقى ولادى الاتنين مش موجوين
لما احمد كان مسافر اسماء كانت معايا
ولما اسماء كانت متجوزة كان احمد فى البيت معايا
رن موبايل احمد
"خليك انت كمل اكلك وانا هجيبهولك"
قمت اجيب الموبايل لاحمد... بصيت لقيت مكتوب حبيبتى
حبيبة ايه وزفتة ايه... ما يكتب اسمها على طول هو لازم السهوكة

دى... روحت اديله التليفون
"خد تلاقيها عايزة تضحك عليك بكلمتين... خليك راجل وناشف معاها"
الواد اخد منى التليفون بلهفة كأنه ما صدق انها اتصلت
"الو... نعم... هنا عند ماما ... لا هبات هنا"
الكلام مفهوم طبعا شكلها بتصالحه ايوه كده اهى اتقرصت...

وابنى جدع بيقولها انه قاعد هنا... ايه ده الواد اتلخبط كده ليه؟؟
ابن الايه قام يتكلم فى البلكونة علشان مسمعش
انا هموت واعرف بتقوله ايه؟ وانا عارفة احمد مش هيحكى لى
اعمل ايه... اروح اسمع بيقولوا ايه؟؟
لالالا عيب ياايمان بعد العمر ده هتتصنتى
الغسييييل... لازم ألم الغسيل اللى ع الحبل...

وبالمرة اعرف بيقولها ايه؟
دخلت البلكونة ألم الغسيل.... الواد بيضحك
بيضحك على خيبته التقيلة ... البت ضحكت عليه بكلمتين
"ماشى ... اتفقنا... سلام"
"ادخل كمل اكلك"
"حاضر"
"ايه قالتلك ايه"

قالتلى ان مامتها تعبت فجأة ومفكرتش غير انها تروح لمامتها

وهى جاية كمان شوية علشان تعتذرلك انتى وبابا...

ماما علشان خاطرى عديها"
"وانا يعنى هعملها ايه... هطردها"
"لا انا عارف انك مش هتطرديها بس بلاش انفعالك اللى كلنا

عارفينه... هى حست بغلطها وخلاص"
"علشان خاطرك بس"
احمد فرحان اخد ايدى باسها... وكان تليفون البيت بيرن
رد احمد
"اسماء حبيبتى... اخبارك ايه؟؟ وهشام اخباره ايه؟... احنا كويسين

وجنى وطنط نادية نايمين ... خدى ماما معاكى اهى"
اخدت منه التليفون وكلمت اسماء ... واضح انها فرحانة وهشام

كويس معاها... اتصلوا سألوا على جنى علشان وحشتهم

وقلت لهم لما نادية تصحى هتتصل بيهم

الاسبوع اللى كانت نادية هنا فيه جرى بسرعة اوى
دلوقتى مفيش غير انا ويوسف بس
يااااه البيت وحش اوى من غير ولادى
انا لازم اخليهم ييجوا كل اسبوع علشان محسش بالفراغ ده
يوسف كمان اتغير ... بقى بينام كتير اوى
يا نايم يااما بره وانا زهقت... ده انا بقيت باكل لوحدى

الايام والشهور بتعدى بسرعة فات 3 شهور على جواز اسماء
افففف الزهق ده وحش اوى... اقوم اصحى يوسف ننزل نجيب

حاجات من اللى ناقصة فى البيت... عمر البيت ماكان بيبقى

فاضى زى الايام دى من قلة نزول يوسف... دخلت اصحيه
"يوسف... يوووووووسف"
مبيردش ليه
"يا يووووووووووووووووسف"
رد بصوت نايم
"ايه ياايمان "
"قوم يايوسف البيت مفيهوش حاجة وعايزة اجيب اكل "
"مش قادر اقوم عايز انام"
"انت مزهقتش نوم"
ملحقتش اكمل... نام تانى
مفيش غير احمد... اتصلت باحمد
"ازيك يااحمد... انت فين دلوقتى... عايزة انزل اجيب شوية

حاجات للبيت... لا باباك نايم وانا مش قادرة امشى كنت

عايزاك تيجى تاخدنى بالعربية... امتى؟؟ طيب هكون جاهزة الساعة 12"

فى بيت نادية
"مالك يااسماء من امبارح وانتى مش طبيعية شكلك تعبانة"
"اه ياطنط تعبانة اوى"
"مالك حاسة بايه"
"حاسة انى دايخة وعايزة انام... مش قادرة ارفع دماغى"
وابتسمت نادية
"يمكن حمل يااسماء"
ابتسمت اسماء بفرحة
"يارب"
"طيب قومى نروح المعمل اللى فى الشارع اللى ورانا وتحللى ونشوف"
"خايف اقع من طولى ياطنط ... مش قادرة اقوم"
"نستنى هشام لما ييجى واقعد انا بجنى وتروحوا انتوا"
"ماشى ياطنط"

احمد جه اخدنى وروحنا نشترى حاجات مع بعض
انا بشترى للبيت وهو بيشترى لبيته
خلصنا كل اللى احنا عايزينه ... وهو بيوصلنى
رن موبايله
"الو... ايوه يامى... هتتأخرى لحد امتى يعنى.. انا كنت جاى

بدرى النهاردة بس بدل هتتأخرى هعطل نفسى لحد ماترجعى ... سلام"
"ايه مراتك رايحة فين المرة دى كمان"
"مفيش ياماما بتقول مشوار وهترجع ع البيت"
"طيب تعالى اطلع اتغدا معايا"
"ده انا ناسى انى جايب حاجات للبيت معايا انا هروح على

البيت بالعربية وابقى اجيبهالكم بالليل"
"ولا حتى متجيبهاش هو يعنى ابوك بينزل ولا بيقوم من النوم"
"مبيقومش من النوم يعنى ايه"
"على طول نايم وبقاله فترة لا بياكل ولا بيشرب "
"ايه ده ياماما وساكتة ليه وسايباه... لازم يكشف ليكون تعبان"
"بعد الشر"
"ماهو علشان نطمن يبقى يكشف"
"طيب هقوله"
وصلنى احمد لحد باب الشقة ونزل... دخلت على يوسف
لقيته لسه نايم زى ماهو

احمد وصل البيت وبدأ يحط الحاجات اللى جايبها فى المطبخ
دخل الحمام وغير هدومه ومدد ع السرير بيحاول ينام
كان نايم صاحى لما سمع صوت الباب بيتفتح ومى بتدخل
مى كانت بتتكلم... صوتها بتتكلم فى الموبايل
قام بهدوء يقابلها... سمعها بتقول
"وحشتنى اوى ... هشوفك ان شاءالله طبعا بس بلاش تتصل

بيا غير قبل الساعة 2 علشان احمد ميلاحظش حاجة... ايوه

انت رن عليا وانا لو فيه فرصة هتصل بيك على طول...

مع السلامة ياحبيبى"
رجع احمد تانى بسرعة قبل ماتشوفه... عمل نفسه نايم
دخلت مى الاوضة اتفاجئت بوجود احمد... وبصت عليه تتأكد

انه نايم ومسمعهاش
غيرت هدومها ودخلت الحمام
قام احمد يتسحب مسك موبايلها... شاف رقم مكرر كتير كله فى

الاتصال الصادر... كل يوم او كل يومين والمواعيد كلها يااما الصبح

قبل 2 يااما فى اول الليل لما بيكون لسه احمد فى الشغل

سمع صوت الدش... فكر بسرعة
اتصل بالرقم من موبايله
"الو... اسامة معايا"
"الو.. اسامة مين النمرة غلط"
"غلط ازاى اسامة مدينى الرقم ده من يومين"
"مفيش اسامة ياسيدى الرقم ده بتاعى من سنين وانا اسمى

يحيى مش اسامة"
"انا اسف يمكن غلطت وانا بتصل"
"حصل خير..شكرا"
وقف احمد مش مصدق... مى بتكلم مين
ده حد غريب لا من قرايبها ولا من قرايبه
معقول تكون بتخونى؟؟
خرجت مى من الحمام...شافت احمد
"احمد حبيبى"
قربت منه تحضنه...حس احمد انها بتزود الحنان علشان خيانتها
"كنتى فين"
"كنت بتأكد علشان اعملك مفاجأة... انا حامل يااحمد"

فعلا في تطورات كثيرة هتكون بلقصة

اكيد رح نتعرف عليها من خلال الحلقات الجديدة

نورتيني بلبل

ههههههههههه
الحماة شكلها زى نبيله

يسلموووو ايدك ايام عمرى

هههههههههههه شهد

الله يسلمك يارب

خلتيني اتخيل نبيلة البطلة

ههههههههههههه

منورة يا قمر

يوميات حماة الجزء التانى الحلقة 4

الحلقة 4
احمد واقف مكانه ومفيش اى رد فعل على وشه
"احمد يا حبيبى انت مش فرحان"
احمد مكشر"انتى كنتى بتكلمى مين وانتى داخلة"
مى بترد بتلقائية"كنت بكلم مصطفى"
صرخ فيها"كذاااابة"
اتصدمت مى من رد فعله
"وهكذب ليه... انا فعلا كنت بكلم مصطفى"
هجم على موبايلها وجاب اخر رقم
"ده مش رقم مصطفى انا اتصلت ولقيته واحد تانى"
مى بتعيط
"انا مش مصدقة... انت بتشك فيا"
"بقولك ايه اوعى تكونى فاكرة هتأثر بدموعك دى"
"يعنى ايه"

"يعنى قوليلى بتعرفى فين وتكلميه من ورايا"
مى افتكرت كل احداث اخر ليلة فى جوازها السابق
لما جالها مكالمة على الموبايل وكان الرقم غلط ساعتها جوزها

مصدقهاش وقالها انتى تعرفى حد وقعد يضرب فيها وهى لما

فاض بيها وردت عليه وقالتله انه مريض نفسى قام جن جنونه

وجاب حبل الغسيل وربطها على الكرسى طول الليل وكل شوية

يكب عليها مياه ويقولها قولى انتى تعرفى مين وهو كل اعتقاده

انها تعرف حد فعلا وطول الليل على ده الحال لحد الصبح
كل الاحداث دى بتمر قصاد عين مى... ومش سامعة احمد

اللى واقف يزعق... شافت خيال احمد
قبل ما يغمى عليها



لما هشام رجع من شغله
نادية"قبل ماتغير هدومك ياهشام اسماء تعبانة وخدها تحلل حمل"
هشام بفرحة"حمل؟"
نادية"ان شاءالله بس نتأكد... انا كنت هاخدها بس هى مقدرتش

تنزل معايا فقلنا نستناك"
دخل لها هشام... ساعدها وهى بتلبس وسندت عليه لانها كل

ما بتقف بتدوخ وراحوا للمعمل
النتيجة كانت بعد نص ساعة وقعدوا يستنوها

لما رجعت ع البيت كان يوسف لسه نايم
دخلت الحاجة على المطبخ وروحت ليوسف
فتحت الشباك على الاخر وصرخت فيه
"قوم بقى يا يووووووسف مش معقول كده انا طول اليوم لوحدى"
فتح يوسف عينيه ببطء
"مالك ياايمان ...الساعة كام"
"الساعة داخلة على 4 العصر وانت لسه نايم"
"جسمى مكسر"
"قوم كده وبلاش كسل...حتى علشان تقعد معايا شوية انا خلاص

هكلم الحيطان"
"حاضر حاضر... متزعقيش بس والنبى لاحسن مصدع"
انا فعلا كنت بزعق... مخدتش بالى...يوسف شكله تعبان فعلا ده

طول عمره كان نشيط ومش بيحب قعدة البيت... صعب عليا
روحت اساعده يقوم
"انت تعبان يايوسف"
"شوية بس متقلقيش"

"مقلقش ازاى... قوم اغسل وشك كده وانا هعملك لقمة سريعة انا
"مش قادر اكل ياايمان والله شبعان"
"لا كده مينفعش بقى احنا لازم نروح لدكتور... انا هتصل باحمد يبقى

يعدى علينا بالليل علشان العربية معاه "
"مش مهم النهاردة خليها اى يوم تانى"
"لا انت تعبان ومش هنستنى"
"طيب اللى يريحك"
رن موبايلى... روحت اشوف مين لقيت اسماء
"ازيك ياحبيبتى... متصلتيش ع البيت ليه... بتقولى ايه ؟ بجد...

الف الف مبروك ربنا يكملك على خير... بقولك ايه خلى بالك

من صحتك ولا اقولك تعالى اقعدى معايا يومين... لا مش قلقانة

انا عارفة ان نادية معاكى بس عايزة اطمن عليكى اكتر... هجيلك

طبعا بس باباكى تعبان شوية وهتصل باحمد يودينا للدكتور

بالليل... لو خلصنا بدرى هجيلكم... مع السلامة ...سلمى

على هشام وباركيله"
جريت على يوسف وهو خارج من الحمام
"يوسف... اسماء حامل"
"بجد ...ع البركة"

"ياااه تصدق فرحة تانية خالص غير المرة اللى فاتت ربنا يكملها على خير"
"يارب"
"هتصل باحمد بقى اقوله ييجي ياخدنا"



احمد لما شاف مى اغمى عليها... خاف عليها بجد
حاول يفوقها .... لما ما فاقتش اتصل بالاسعاف
فى المستشفى ... كان اتصل بمامتها وباباها اللى وصلوا بسرعة
الاب"مالها مى ايه اللى حصل"
احمد"مفيش كنا بنتكلم وفجأة وقعت مغمى عليها"
الام"وهى فين دلوقتى"
احمد"بيكشفوا عليها وبيعملوا سونار علشان يطمنوا على الجنين"
الام والاب بصوا لاحمد باستغراب
"هى حامل؟؟"
احمد"كانت لسه راجعة من الشغل وقالت انها لسه عارفة

من شوية... هو مصطفى مجاش معاكم ليه"
ارتبكوا الاتنين... وحاولوا ميردوش
احمد"هو رقمه اتغير؟؟...انا حاولت اكلمه تليفونه مقفول"
الاب"هو تعبان شوية وبيتعالج"
احمد"تعبان ماله؟؟؟وبيتعالج فين"
الاب"مفيش عنده بس ازمة نفسية ودخل مصحة وهيخرج الاسبوع

الجاى ان شاءالله"
احمد"هو بيتصل بيكم او بتكلموه يعنى"
الام"انت سايبنا مش فاهمين حاجة من اللى حصلت لمى وبتسأل

على مصطفى ليه"
احمد"معلش ياطنط ريحيونى بس بيتصل بيكم؟"
الاب"ايوه يااحمد بيرن علينا من تليفون اى حد واحنا نتصل بيه

حسب الوقت اللى يناسبه هناك"

فهم احمد ان مى مكذبتش... ومى مش بتخونه
اكيد يحيي ده حد فى المصحة ...
خرجت مى من اوضة الكشف... على رجليها بس كانت فيه ممرضة ماسكاها
جرى مامتها وباباها عليها سندوها لحد الاوضة اللى شاورت عليها الممرضة
اول ما عينها جت فى عين احمد ..نزلت دموعها
احمد اول حاجة عملها دخل للدكتور وسأله عن الجنين
"متقلقش الجنين بخير بس هى انفعلت شوية ودى اغماءة بسيطة

يعنى شوية وتاخدها بعد المحلول ما يخلص"
راح احمد على الاوضة اللى فيها مى...شاف الممرضة بتعلق لها

محلول...ومامتها وباباها ساكتين وهى ساكتة بس دموعها نازلة
خرج احمد بهدوء... واتصل على رقم يحيى
"الو.. لو سمحت الرقم ده رن عليا من شوية"
"مش انت اللى اتصلت بيا من شوية وقلتلك النمرة غلط"
"معلش هو انا بس قريت الاسم غلط مش انت يحيى اللى بتشتغل ف..."
وسكت احمد علشان يحيي يرد
"فى مستشفى الدكتور فارس"
"ايوه ايوه افتكرت... شكرا شكرا"
"حضرتك عايز ايه؟؟"
وقفل احمد تليفونه بسرعة لانه معندوش كلام تانى يقوله
رن موبايله فكر انه اكيد يحيي بيسأل تانى عايز منه ايه
بقى الاتصال من ايمان
"الو..."
"ازيك يااحمد"
"الحمدلله ياماما... مالك"

"لا ياحبيبى مفيش بس كنت عايزاك تيجى تاخدنا انا وباباك

النهاردة تودينا للدكتور"
"خير مالك"
"مش انت اللى قلتلى لازم نطمن على يوسف"
"ايوه ايوه بس معلش ياماما خليها بكرة"
"ليه بقى ان شاءالله"
"اصل انا دلوقتى فى المستشفى مع مى"
"وهى مى اهم من ابوك"
"الاتنين مهمين ياماما بس مى تعبانة وفى المستشفى ومش

هينفع اسيبها... شوفى اسماء طيب تروح معاكى وهشام يوصلكم"
"اسماء حامل ومش عايزة اتعبها"
"بجد... ومى كمان حامل"
"طيب مبروك بس هى يعنى علشان حامل لازم تقعد جنبها"
"ماما معلش انا بجد مش قادر للجدال ده والله فيا اللى مكفينى"
"فيك ايه ياحبيبى مالك"
"مفيش بس يعنى القلق والمستشفى وكده "
"بقولك ايه تلاقيها شافتك ملهوف عليها عملت شويتين علشان

بس تهتم بيها ماتخافش كل الستات بتحمل وتولد عادى مش

اول واحدة يعنى"
"ماشى ياماما مش هقلق عليها"
"وهتيجى تاخدنا"
"ربنا يسهل...معلش ياماما الدكتور عايزنى هقفل

معاكى دلوقتى"
قفل احمد مع ايمان علشان يدخل ل مى اللى من ساعة ما اغمى

عليها وهما متكلموش خالص

وهو لسه داخل الاوضة...قابل باباها خارج وسحبه من دراعه بهدوء على بره
"ايه اللى حصل يااحمد... قولى الحقيقة"
"ماانا قلت الحقيقة وكل اللى حصل"
"انتو اتخانقتوا"
"لا كنا بنتكلم بس"
"متخبيش عليا"
"مش بخبى وهخبى ايه وليه"
"طيب انت مديت ايدك عليها"
"انا؟؟لأ طبعا...هى قالت كده"
"هى كل اللى بتقوله انها عايزة ترجع معانا ومش عايزة

ترجع البيت معاك تانى"
"ليه كل ده"
"معرفش ...هى بتعيط وبتقول لنا لو خايفين عليا وبتحبونى

خدونى معاكم ومش عايزة اشوف احمد"



اسماء وهشام بعد ما رجعوا البيت
نادية مستنياهم...واول ما عرفت ان اسماء حامل فرحت اوى

واخدتهم فى حضنها وباركت لهم
نادية"يالا بقى تعالوا اتغدوا وكمان شوية نبقى نروح للدكتور

اللى هتتابعى عنده"
اسماء"ماشى ... انا هقوم ادخل الحمام الاول"
قامت اسماء ...وهى لسه بتدخل الحمام
سمعوها بتصرخ
"هشااااااااااااااااااااام"
جرى هشام ونادية عليها
شافوها واقفة بتصرخ... ودم على الارض
وبتقول بهيستريا وهى بتعيط
"انا بنززززززف"

ايام عمرى

حرمت اتجوز يااختى

شو هالمصايب هههههههههههههه

ههههههههههههه شهد

ولسا يا قلبي الي جاي اكتر

يلا نشوف حلقة اليوم شو فيها شي جديد

نورتيني شهد

يوميات حماة الجزء التانى الحلقة 5

.

.

الحلقة 5

اسماء بتصرخ وبتعيط
حاول هشام ونادية يهدوها علشان يعرفوا يتصرفوا
هى مش بتهدا وهما اخدوها على المستشفى

فى المستشفى واثناء الكشف اتصلت نادية بايمان
هشام واقف قلقان
"متقلقش ياهشام خير ان شاءالله"
"انتى مش متخيلة واحنا راجعين كانت فرحانة بالحمل قد ايه...

كانت هتطير من الفرحة وبتقول ان ربنا عوضها عن المرة اللى فاتت"
"ان شاءالله ميكونش حصل حاجة"
"ازاى ياماما مشفتيش كانت بتنزف ازاى"
"ربنا يستر"
خرجت الممرضة...
سألوها على اسماء
"هتدخل العمليات علشان الدكتور يعملها تنضيف بعد الاجهاض"
هشام اخد الكلمة... وسكت
فهمت نادية انه زعل... قربت عليه طبطبت على كتفه
"متزعلش يا هشام ربنا يعوضكم خير"
فى نفس اللحظة اللى وصلت فيها ايمان ويوسف

وصلت المستشفى انا ويوسف بعد ماكلمة هشام بحاجة بسيطة
اول ما وصلت... شفت نادية بتطبطب على هشام وبيتكلموا
بنتى فين؟؟ هما سايبينها تعبانة وواقفين يتكلموا
وبعدين نادية اللى فاكراها بتخاف على اسماء كأنها انا
واقفة تطبطب على ابنها اللى واقف سليم وبنتى اللى تعبانة سايبينها
"فين اسماء"
نادية"هيدخلوها العمليات"
دخلت بسرعة على بنتى وهما ويوسف ورايا
اسماء بتعيط
"شفتى ياماما... ملحقتش افرح"
شكلها اتغير بسرعة كده لونها مخطوف ووشها اصفر
قلبى وجعنى على بنتى ... يارب نجيها
"معلش ياحبيبتى المهم انك تقومى بالسلامة"
يوسف"معلش يااسماء كل اللى ربنا يجيبه خير"
هشام"متزعليش يااسماء... ربنا يعوضنا ان شاءالله"
بصيت لهشام وانا متغاظة منه... هو ماسك بنته فى ايده

ويقول لاسماء ربنا يعوضنا... طبعا هو مخلف قبل كده هيعرف

منين احساس اسماء اللى تانى مرة بتسقط
دخلت اسماء العمليات...ولانها كانت فى الاول مطولتش كتير
واحنا قاعدين فى الاوضة وهى نايمة
يوسف وهشام نزلوا... يوسف مش قادر يقعد وهشام راح يوصله

ويجيب ادوية لاسماء

لقيت نادية عمالة تجيب فى عصير لجنى وتكلمها وتهزر معاها
وقال ايه بتسألنى مالك قالبة وشك ليه.. رديت بسرعة مفيش
"هو انا معرفكيش ياايمان...شكلك باين حد مزعلك"
"انتى مش شايفة ان بنتى نايمة فى مستشفى قدامى"
"بس الحمدلله هى كويسة والدكتور طمنا وقال هتخرج كمان

وشوية وممكن بكرة تبقى كويسة وتقوم وتبقى طبيعية"
"صحيح ماهى لو بنتك مكنتيش قلتى كده"
"اخص عليكى ياايمان وهى اسماء مش بنتى"
"انتى لو خايفة عليها صحيح مكنتيش تقفى تتكلمى مع ابنك

وتطبطبى عليه وسايبة بنتى لوحدها فى اوضة الكشف... مع

ان ابنك معاه بنته ربنا يخليهاله انما بنتى مبتلحقش تفرح"
قامت نادية
"انا عارفة انك متوترة واعصابك تعبانة علشان اسماء بس مكنتش

اتصور انك تعاملينى زى الغُرب وتفضلى تقولى بنتى وابنك"
واخدت جنى وخرجت
هى زعلانة ليه ... علشان صارحتها باللى شفته
وبعدين مين اللى المفروض يزعل انا علشان مهتمتش باسماء
ولا هى علشان كلمتين قلتهم... وهو انا بتجنى عليها مش دى الحقيقة
واحمد ده كمان مش ييجى يشوف اخته وهو قاعد جنب مراته كده
هتصل بيه ييجى بدل ماانا لوحدى

احمد استغرب من كلام حماه
"تيجى معاكم ليه؟؟ هو حصل ايه علشان كده"
"انا اعرف منين "
"لا طبعا انا مينفعش اسيبها تروح معاكم وهى زعلانة منى هى

ترجع على بيتها معززة مكرمة"
وراح احمد على اوضة مى... وباباها وراه
شافها لسه بتعيط وبتدور وشها لما شافته
راح جنبها... ومسك ايدها وهو بيبوس راسها
"الحمدلله انك بقيتى كويسة... هنتكلم مع لعض لما نروح بيتنا"
بصت له مى ...نظراتها كلها لوم وعتاب
"متزعليش منى ... لما نروح هنتكلم وهتفهمينى"
ابتسم لها وهو مستنى منها موافقتها انها تروح معاه
هزت راسها موافقة
الام"هتروحى وانتى تعبانة كده"
الاب"سيبيهم يروحوا بيتهم ولو مى تعبانة ابقى روحيلها بكرة"
احمد"تنورينا ياطنط... بس مى فى عينيا وانا هاخد اجازة بكرة

واقعد معاها"
رن موبايل احمد... شاف رقم مامته..قلق
"الو... ايه؟؟ مستشفى... احنا كمان لسه فى المستشفى..

واسماء عاملة ايه دلوقتى... هحاول اجى اشوفها طبعا... مع السلامة"
بصت مى لاحمد
"مالها اسماء"

"ماما كلمتنى من شوية وقالت ان اسماء حامل... سقطت دلوقتى"
ام مى"الف سلامة عليها ربنا يقومها بالسلامة"
احمد"طنط معلش ترجعى معانا علشان بس اعدى اطمن على

اسماء وابقى ارجع لمى بسرعة"
مى"انا بقيت احسن الحمدلله وجاية معاك"
احمد"لا ارتاحى انتى"
مى"والله بقيت احسن... والمحلول قرب يخلص اهو وانت معاك

العربية يعنى مفيش تعب ولا حاجة"
فرح احمد ان مى بقت طبيعية معاه...هو عارفها كويس قلبها

ابيض وبتحبه...حس بالذنب من شكه فيها وعاهد نفسه ان

عمره ما هيزعلها تانى

لما رجع هشام شاف نادية قاعدة بجنى بره الاوضة... وانا قاعدة

مع اسماء... هشام ملاحظ ان نادية مش عايزة تدخل
"هو فيه ايه يا طنط"
"مفيش... خليك مع اسماء وانا رايحة لنادية"
روحت لنادية وهى عملت نفسها مش مهتمة انى جيت جنبها
"انتى دلوقتى زعلانة منى ليه"
"شوفى كلامك ياايمان وهتعرفى انا ليا حق ازعل ولا لا"
"وانا يعنى مش معذورة فى خضتى على اسماء"
"لا ملكيش حق تغلطى فيا وتتهمينى انى مقصرة مع اسماء"
"هو انا ليا غيرك لما هتزعلى منى"
"انا مبقدرش ازعل منك وانتى عارفة بس كلامك ضايقنى

فوق ماتتصورى"
"خلاص بقى يانادية متسوقيش فيها"
"لولا انى عارفة ان قلبك ابيض وان لسانك هو اللى بيسبق

تفكيرك كنت زعلت منك ومكلمتكيش تانى"
"الله يسامحك"

ضحكت معاها اصل انا فعلا لسانى بيسبق تفكيرى وانا عارفة

ويمكن اكون زودت الحكاية شوية
بس انا عارفة نادية عارفانى وفاهمانى كويس واكيد عارفة انى

مقصدش ازعلها
خرج هشام من الاوضة
"انتوا قاعدين هنا ليه... اسماء بتسأل عليكى ياطنط"
قمنا دخلنا... اسماء مبتكلمش حد الا انا
ياترى ليه؟؟يكون حصل حاجة انا معرفهاش
دى حتى بتتجنب تبص لهم
وانا بفكر كده... سمعت صوت حبيبى
"السلام عليكم... الف سلامة عليكى يا اسماء"
احمد جه ومعاه مى... البنت شكلها متغير وباين عليها التعب فعلا
احمد سلم على الموجودين... ومى سلمت عليا وباستنى الاول

قبل ماتسلم على كل الموجودين
مى"سلامتك يااسماء.. ربنا يعوضك خير ان شاءالله"
ايمان"الله يسلمك ياحبيبتى... وربنا يكملك على خير يارب"
انا بدعى لها من قلبى... انا فعلا فرحانة بحملها
وانا فى ده اليوم اللى هيجيلى فيه اول حفيد
لقيت اسماء بتسأل
"هى مى حامل"

احمد"اه ياحبيبتى عقبالك"
هشام ونادية"مبروك يااحمد...مبروك يا مى"
ايمان"مالك يامى وشك اصفر ليه كده وكنتى فى المستشفى ليه"
مى"بصت لاحمد ودمعت"مفيش ياماما... تعبت بس شوية... فين الحمام؟؟"
قامت مى تروح الحمام بعد ما وصفته لها نادية
احمد قاعد بس انا حاسة انه مشغول
ناديت عليه"قوم يااحمد عايزاك "
واخدته وطلعنا بره"مالك انت ومى "
"مفيش ياماما"
"لا شكلها باين وبعدين فهمنى كنتم فى المستشفى ليه لما

هى كويسة اهى"
"يعنى شدينا فى الكلام كده هى انفعلت وافتكرت اللى حصل

لها واغمى عليها وفى المستشفى طمنونى وبقت كويسة"
"وشديتوا ليه؟؟ايه اللى حصل علشان توصل لانها تنفعل كده

وهى حامل والتوتر والانفعال خطر عليها"
"اصل... اصل انا ... يعنى..."
"اصل ايه ماتتكلم على طول"
"شكيت فيها... كانت بتكلم اخوها وانا اتهمتها انها بتكلم حد تانى"
"تصدق انت معندكش دم... وهو انت معندكش ثقة فى نفسك

ولا فى مراتك علشان تشك فيها"
"ايه ياماما انتى بتشتمينى علشان مى؟؟"
"اه اشتمك واضربك بالجزمة كمان علشان مبقطيقش الراجل الشكاك"
"مش شك ياماما ...غصب عنى"
"ليه انت اتأكدت انها مش كويسة"
"لا طبعا كويسة"

"تبقى شكاك ومتخلف...انت لو معندكش ثقة فيها مكنتش

اتجوزتها من الاول واديتها اسمك"
"ماما...انتى بتدافعى عن مى وبتهاجمينى؟؟ مش مصدق"
"انا بهاجمك ليه مش علشان غلطان ...الا الشك... فاهم"
"حاضر وخلاص بقى علشان مى جاية"
"جيبتها معاك ليه وهى تعبانة"
"هى اللى صممت والله ياماما"
بصيت عليها وهى جاية... كل مرة كده بتوقع منها حاجة بتفاجئى

بتصرف كويس منها... قربت عليا
"واقفين ليه هنا"
"بصى يامى انتى شكلك تعبانة روحى دلوقتى وارتاحى وانا

هكلمك اطمن عليكى لما نروح... واوعى تزعلى نفسك من

اى حاجة لو الواد ده ضايقك اتصلى بيا بس وانا اديله على دماغى"
لقيتها بتضحك ومبسوطة... شكلها مستغربة كلامى
بس انا اكتشفت حاجة مهمة... تقريبا كده يعنى بحبها
حضتنى وباستنى وهى بتقولى "ربنا يخليكى ياماما"
"ربنا يقويكى ويكملك على خير...يالا يااحمد خدها ومع السلامة"
دخلوا يسلموا على اسماء قبل ما يمشوا
هشام بيدى لاسماء عصير مرضيتش تاخده منه

"ماما انا عايزة امشى بقى من المستشفى"
هشام"الدكتور قال اول ما تقدرى تقومى ممكن نروح"
اسماء بحدة"انا هروح عند ماما "
نادية"ليه تعالى على بيتك وانا معاكى"
اسماء"لأأأ .. انا هرجع على بيت ماما"
هشام"طيب يااسماء براحتك"